Teatro

Espectáculo de teatro a cargo da asociación veciñal Creación Colectiva, os intérpretes son Ana Jurado, Loly Quelle, María Iglesias, Merchi González e Pepi González, e a dirección a cargode Helga Méndez. 

Conferencia fúnebre-cómico-teatral.

Dous prestixiosos e peculiares científicos, o profesor Jeckill e o profesor Hyde, divulgan as súas investigacións sobre un tema que afecta ao cen por cen da poboación de todo o mundo sen distinción de raza, sexo ou condición: A Morte.

Ao longo da conferencia, os dous profesores disertan,  dramatizan e dan resposta a preguntas sobre diversos temas relacionados co asunto principal.

A vida. Vivir é bonito ou está sobrevalorado?

A inmortalidade. Como sería o mundo se fósemos inmortais?

Unha das obras fundamentais da literatura galega, unha suma de relatos que estremecen e fan reflexionar. Ou, se acaso, fan deambular por mundos nos que transitan o erotismo, o misterio, a miseria e a grandeza de alma e de vida. Un microcosmos rural de marxe e de fronteira, construído cunha lingua, así mesmo, límite e nos lindes da realidade e da fantasía. É difícil non sentirse arrastrado pola tremenda capacidade fabuladora de Ferrín.

Carolina cumpre traballos sociais limpando teatros tras pasar tres meses no cárcere. O que segue dentro é o seu marido don Mauricio (Mauri), un empresario de altos voos que parece caer en desgraza desde o seu polémico matrimonio.

Un músico está a piques de dar un concerto en solitario. Antes de que chegue o público, prepárase entre bambolinas. Nada máis chegar, comezan os problemas: non atopa as cousas, perde as partituras, ponse nervioso... e todo porque o rexedor do espectáculo é todo un... pallaso.

Durante o transcurso da peza, a través do humor físico, a música e o xogo constante co espectador, veremos a parte máis divertida do que sucede antes de saír a escena. Porque, ás veces, o mellor dos espectáculos ocorre tras o pano.

As funcións faranse en ligua oral galega e lingua se signos (LSE), coa participación en escena de dúas intérpretes en lingua de signos.

As fillas bravas son tres mulleres que tocan e cantan o que lles peta como antes fixeron a súa nai e a nai da súa nai, porque todas son fillas do vento, mulleres de andar a pé do toxo, orgullosas de vir de tras da silveira, cantoras dunha estirpe de voces furtivas que berran entre raposos.

AMANTIS conta a historia de M. Un rapaz de barrio obreiro que quere ser influencer, amado, aceptado. Nese camiño topará coas trampas dun universo intanxible no que non todo é o que parece e no que descubrirá que el mesmo non é quen pensaba ser.

A peza explora a brecha xeracional entre nativas/os e non nativos/as dixitais, tentando comprender como inflúen as Redes Sociais, o selfie e o sexting na formación da identidade propia e nas relacións interpersoais.

En pleno funeral do avó Nuno, a familia apercíbese de que o seguro contratado polo felecido, ofrece a posibilidade de resucitar dixitalmente ao finado, a través dun innovador dispositivo de Intelixencia Artificial. Mentres tanto gozarán dunha semana de fábula nun resort vacacional de alta tecnoloxía. Inicialmente a matriarca: Sabela, decidirá o como e o cando do uso de tal dispositivo, que permite aos familiares conectarse neuronalmente a Nuno e reencarnalo.

Silva vive nunha fonte da Coruña que concede desexos á xente de bo corazón que

bebe dela. Cada ano a fada Pupeiriña, cuxo maior desexo é ser a primeira fada

influencer, axúdaa a conxurar un meigallo que permite que a fonte continúe a ter

poderes. Non obstante o malvado Lambirón envelena a auga e secuestra a Silva. Pupeiriña,

coa axuda do Diantre e dos nosos espectadores, terá que reunir todos os

ingredientes do meigallo e atopar a Silva antes da medianoite para executar o

conxuro e salvar a fonte.

Marta Doviro criouse na Costa da Morte. En “Memorias dunha rapasa da costa” Marta fala do seu periplo polas distintas vilas do lugar nas que viviu durante gran parte da súa infancia ata hoxe. Retrata en clave de comedia, o carácter carismático das súas xentes, experiencias, vivencias e ata historias reais de piratas. Ademáis, como cinéfila empedernida que é, obsequia ao público cun divertido paralelismo entre a nosa realidade (a realidade galega) e a realidade “hollywoodiense” (a que vemos nas películas).