Teatro

Carmen Alcayde e Carolina Noriega son duas paxaras moi diferentes para compartir escenario, pero para arranxalo chegou Nerea Garmendia coas súas múltiples taras, e preguntáronse: que facemos con esta? Pois a metemos no show e polo menos que lle da chapa ao público.A Carmen pésanlle os anos de matrimonio e  despelexa ao seu marido e a todo o que se lle pon por diante… Carolina vai por libre, pasa do príncipe azul, pero léase con quen lle dá a gana… Con todo Nerea, a Nancy tarada, xa ten bastante co seu… é como esas avoas que só falan de enfermidades.

Unha posta en escena que narra o imparable avance dos nohorizontes que se levantan a partir da anulación doutros horizontes. Un texto que reivindica a paisaxe como sinónimo de existencia e supervivencia. Unhas accións que se resisten a ser submisas e a non comparecer ante o terror dos nohorizontes, aqueles que constrúen simbólicamente a realidade mediante barreiras.

Trata un tema delicado, desmontando o propio xénero da comedia cunha posta en escena sinxela; que vai da caseta-up ao clown. Da parodia ao absurdo, da risa ao drama Antón Coucheiro encarna a unha serie de personaxes inmaturos, reaccionarios e confusos, ata compoñer unha galería de actitudes micro e macro machistas: do quejica ao exaltado, do ofendido ao condescendiente, do «machiprogre» ao mansplainer, do falso aliado ao sobón. «Home» quere facer rir e dar que pensar nun momento social absolutamente necesario.

Vos tres porquiños é un espectáculo de teatro  para os máis pequenos e pequenas do que poderá gozar toda a familia. Un espectáculo cargado de monicreques, teatro, xogos tradicionais e música en directo. Unha proposta coidada e visual a partir dun dos contos tradicionais máis coñecidos da literatura infantil.

Nunha sesión de 30 minutos, os sons, as texturas e as cores captarán a atención dos nenos e nenas nunha proposta sinxela e divertida para gozar en familia.

Ghop! é un espectáculo de rúa áxil, participativo e cheo de humor. Un berro cheo de enerxía…GHOP! un berro cheo de ímpeto para un espectáculo coa estética clásica dos circos ambulantes que no pasado percorrían as prazas dos pobos e aldeas. Os tres protagonistas vestidos e caracterizados para a ocasión, aderezan con malabares, monicreques, acrobacias e pinceladas de maxia, o show de variedades que esta compañía itinerante ofrece a un público desexoso de divertirse e participar. Teatro Ó Cubo sae á rúa e completa o seu repertorio teatral para toda a familia.

Se continúas escribindo cartas, se lembras números de teléfono ou se tes cintas VHS… “Circ obsolet” encantarache porque é un circo de aquilo vello, caduco e esquecido. Como os teléfonos fixos, as bailarinas flamencas enriba da televisión, as televisións mesmas, ou as cartas postais escritas a man. Unha oda a aqueles que o arranxarán todo para que as cousas continúen funcionando, a pesar da súa inutilidade.

Un monologuista preséntase no teatro e comeza o show, fala da infancia, do que representa facerse maior, do colexio, dos amigos... Pouco a pouco, vaise decatando de que certos chistes xa non lle fan graza. O espectáculo cambia o tono de _stand-up_ para comezar a deconstruírse, ata un punto no que o propio cómico se cuestiona a súa forma de entender o mundo...

HOME é un espectáculo cómico e feminista, unha crítica mordaz sobre as distintas caras do machismo, unha comedia de xénero dexenerada, un show para rirse e revisarse.

O lobo ōkami, acompáñanos ao bosque e o linde dos poboados xaponeses, para coñecer aos seres fantásticos que protexen a natureza e outros que son un pouco mais travesos.

Montaxe en teatro de papel e kamishibai tradicional xaponés. Unha viaxe polos seres mitolóxicos xaponeses.

Duración: 45 minutos.

Capacidade: 20 nenos/as.

Idade: de 4 anos en adiante.

Reserva de praza na biblioteca ou no teléfono 886 120 445.

Diversas persoas baixo o mesmo teito ilegal: unha que traballaba nunha empresa de desafiuzamento, outra que ten un hospital de obxectos perdidos para a sociedade, unha pintora amadora idealista que cre no decrecemento, unha doutoranda que debe acabar a súa tese sen un can, unha que escribe dende a atalaia da cultura que ninguén comprende...
Todas se xuntan nunha casa abandonada preto do parque do crepúsculo, a carón do cemiterio. O que fan non é legal, okupar a casa, e, ao tempo, é de xustiza para as súas vidas e o seu xeito de pensar.

Unha enfermedade descoñecida propágase entre a poboación causando unha mortaldade sen precedentes. Non hai cura nin explicación científica que poida parar o seu contaxio exponencial. As escenas forman un collage de pequenas historias que, aínda que non se relacionan entre si (ocorren en prazas públicas, no interior de vivendas, nunha prisión, nun hospital, etc.) artéllanse ao redor da peste. A condición humana é examinada pola ollada crítica e mordaz de Ionesco, que non dubida en deslizarse en ocasións cara o grotesco.