Xunto con Hamlet, de Shakespeare, e El impromptu de Versalles, de Molière, El fingido verdadero constrúe unha fascinante triloxía sobre o teatro dentro do teatro no século XVII.
O teatro barroco insistiu na idea de que a vida é unha representación teatral cuxos papeis están escritos por Deus, e o noso talento como intérpretes será xulgado en función dos preceptos cristiáns.
A piques de dar o seu discurso de investidura, un recentemente elixido presidente de goberno enfróntase a un inesperado problema: un grotesco tic nervioso ameaza con arruinar tan solemne momento. Un psiquiatra acode para atendelo e iníciase unha divertida e incisiva batalla dialéctica entre os dous. Que esconde cada cal? Cales son as verdadeiras intencións dun e outro? Que feitos da nosa vida marcan o noso futuro e, sobre todo, a nosa vocación?
A temática, como punto de partida, virará en torno ao caos, as tentacións e o desarraigamento, facendo fincapé formalmente na utilización da linguaxe como simulacro, a autorrepresentación, as identidades ficticias e as relacións fantasmales xeradas polo desexo.
Dirección: Ana Vallés
Intérpretación: Celeste, Claudia Faci
Textos: Ana Vallés
Outros textos: Celeste, Claudia Faci
Coreografía: Celeste, Claudia Faci
Produción: Matarile
Eva contra Eva é unha obra inspirada no clásico Eva ao espido, de Joseph L. Mankiewicz. Dúas actrices, de xeracións distintas, deben interpretar a un mesmo personaxe. Nesta coincidencia chocan dúas maneiras de entender a vida e a profesión. A actriz máis nova loita por conseguir a oportunidade de darse a coñecer. A actriz maior esfórzase para que o paso dos anos non a faga desaparecer dos escenarios. Pero iso non as converte necesariamente en inimigas, senón que se trata de miradas complementarias que poden aprender a unha da outra, sen ningunha necesidade de destruírse.
Que une ao industrial téxtil italiano Luciano Benetton co presidente de Arxentina Mauricio Macri, e a este ultimo cos famosos cowboys estadounidenses Sundance Kid e Butch Cassidy? E a Ted Turner, dono de CNN, co pequeno clan mapuche dos Curinanco? A resposta atópase ao sur do sur de America, na Patagonia Arxentina.
N.E.V.E.R.M.O.R.E. é a resposta indescifrable que o corvo do poema de Poe dá unha e outra vez ás preguntas dun home que perdeu o que máis quería. N.E.V.E.R.M.O.R.E. podería ser un S.O.S. emitido á desesperada no código internacional de sinais marítimos. Ou o acrónimo dunha gran corporación que sabe que hai sitios con xente que se poden sacrificar para que todo siga funcionando como ata agora. Ou simplemente un aviso do que estaba por vir.
"El Quijote. La historia secreta" é unha montaxe para todos os públicos onde o espectador coñecerá os segredos da obra máis universal da literatura en castelán. Don Quixote da mancha.
Os actores Fernando de Retes e Antonio Velasco convidan o espectador a pasear polo libro máis famoso de Miguel de Cervantes, e fano a través dun imaxinario no que unha canción convértese na mellor lección, unha caixa de cartón pode ser un castelo, ou un paraugas converterse no maior dos muíños.
*As historias que acontecen no caderno de Pitágoras, a pesar de ser ficción, están inspiradas en feitos reais e nacen froito da experiencia vivida en anos de voluntariado nun módulo penal; tamén se elaboraron a partir de entrevistas con familiares e colaboradores de distintos colectivos que traballan en diferentes cárceres.
Un grupo de reclusos participa na elaboración dunha obra teatral que culminará coa exhibición final do espectáculo ?integramente creado por eles? ante os seus familiares.
Alejandro Ruiz-Huerta é o único dos avogados de Atocha que sufriu o atentado e queda vivo para contalo a día de hoxe. Cando senta a escribir as súas memorias, é incapaz de narrar o fatídico día. Para atrasar o momento de enfrontarse a iso, comeza o relato pola súa época universitaria e vai dando saltos por diferentes etapas que compoñen un retrato dobre: o dunha persoa que loitou polas súas ideas ata as últimas consecuencias e o dun período fundamental para comprender a nosa historia recente.
Como toda obra clásica, e a de Lorca xa o é aínda que nada nun pasado moi próximo, vai crecendo día a día ofrecéndonos facetas diferentes ao compás dos cambios da sociedade. Que di aos espectadores de hoxe leste drama de mulleres dos pobos de España, pois incide na posición da muller na sociedade cos seus teitos de cristal, diferenzas salariais e a súa indefensión física ante a violencia proveña de onde proveña. Bernarda ocupa sen ser consciente ou séndoo demasiado, o papel da autoridade, do manexo do poder económico e a representación do orden establecido.
