Uruguai, 2045. A herba mate está prohibida. Dous vendedores ilegais inician unha cruzada cara a Paraguai para contrabandear herba. Nesta viaxe converteranse en heroes por accidente e intentarán devolver ao pobo a súa identidade perdida. Folclore do cono sur nunha road movie en clave de comedia absurda.
Os recentes procesos xudiciais relacionados coa ditadura arxentina centráronse basicamente nos perpetradores directos: militares, policías e forzas de seguridade. Na súa nova película, o director de El predio y 17 monumentos expón a necesidade de botar a vista atrás en termos de responsabilidade e non de complicidade. Para profundar nesa cuestión, Jonathan Perel basea o seu filme nun libro do que existen moi poucas copias impresas.
Suzanne ten 16 anos. A xente da súa idade abúrrea. Cada vez que vai ao instituto pasa por diante dun teatro. Alí coñece a un home maior ca ela que se converte na súa obsesión. Pouco a pouco coñécense e, a pesar da diferenza de idade, acaban namorándose. Pero Suzanne sente que pode perder a súa vida de adolescente aínda que lle costa adaptarse ós da súa idade.
A comezos da década dos 80, o movemento antinuclear atopábase en plena expansión internacional e tamén en Euskal Herria. Ademais das tres centrais que estaban a piques de construírse na costa (Lemoiz, Ea-Ispaster y Deba), estaba previsto construír unha cuarta en Arguedas. Para protestar contra isto, organizáronse mobilizacións en Tudela.
Nelly acaba de perder a súa avoa. Durante uns días axuda os seus pais a baleirar a súa casa, onde están todos aqueles obxectos e fotografías que pouco a pouco foron formando os recordos da familia e os dela. Coma nunha viaxe ao pasado, Nelly vaga pola infancia da súa nai mentres explora a casa e os bosques que a rodean. É entón cando coñece unha nena da súa mesma idade que está construíndo unha casa nunha árbore.
Entre o documental, a ficción e o puro rexistro testemuñal, os mozos adolescentes móstranse tal e como son pero como poucas veces os vemos ou nos deixan velos: aproveitando a cámara de cinema para mostrar o mellor de si mesmos e devolvernos a confianza no futuro; desde a fraxilidade e a emoción, con humor, intelixencia, conviccións e ideas. Porque a xuventude que nos fala de amor, amizade, política ou educación non está falando só do seu, senón do que nos importa sempre, a calquera idade.
O Boletín NÓS cumpre 100 anos. Para celebralo, dende o seu berce fundacional, Sarabela Teatro e Ollovivo coproducen este Docu-Drama: celebración-indagación vigorosa e crítica de enorme interese social e cultural.
Dende unha perspectiva contemporánea este proxecto achega, actualiza e desprega unha parte representativa do legado inxente de Nós. Trátase de mostrar (con alegría e vontade) aos máis novos e á cidadanía de onde vimos, tal e como eles fixeron cos seus coetáneos.
Para celebrar o amor, a arte e a beleza, a cultura e a ciencia, a memoria e a esperanza.
Richard Jewell era un garda de seguridade nos Xogos Olímpicos de Atlanta 1996, o cal descubriu unha mochila con explosivos no seu interior e evitou un número maior de vítimas ao axudar a evacuar a área pouca antes de que se producise o estalido. Nun principio presentóuselle como un heroe cuxa intervención salvou vidas, pero posteriormente Jewell pasou a ser considerado o sospeitoso número uno e foi investigado como presunto culpable.
Kaurismäki fai da novela de Henri Murger, Escenas de la vida bohemia, un filme con todas as características do seu cinema.
Un director de cinema chama a dous amigos guionistas para escribir un filme sobre a catástrofe do Prestige con poucos medios e un prazo inminente. Os tres acaban, como o propio petroleiro, encallados ante a imposibilidade de levar a cabo a súa historia.
