Estela e a súa nai Clota deben viaxar desde Junín, onde viven, ata a localidade de Costa Bonita, en Necochea, para ver uns apartamentos que o pai de Estela lle deixou. Isto volverase un encordio para ela, xa que a súa nai é difícil de tratar: quéixase, tenlle medo a todo, di cousas ferintes e pasa o tempo lembrando o pasado.
Finais de 1944. Xapón está a perder a guerra. Por orde do misterioso comandante Taniguchi, Hirō Onoda é enviado a unha illa de Filipinas xusto antes do desembarco estadounidense. Os poucos soldados que logra arrastrar ata a selva axiña descubrirán a doutrina descoñecida que os unirá a este home: a guerra secreta. Para o Imperio, a guerra está a piques de acabar. Para Onoda, a guerra rematará 10.000 noites despois.
Paul, duns 50 anos, é director de cinema. Escribe un guión coma se fose a súa profesión e comeza a buscar unha actriz para o rol principal. O feito de que non a atope ten que deberse forzosamente a algo: talvez haxa demasiadas historias e imaxes, demasiadas actrices e moi pouca tranquilidade. Quizá tamén sexa unha necesidade. Espontaneamente, Paul tira o seu guión. Jean acaba de rematar a escola de cinema e é contratada por Paul como asistente. Un día, Paul atopa unha vella foto de Dara, unha actriz italiana que algunha vez coñeceu e admirou, e que desapareceu da pantalla hai tempo.
Unha familia tan cariñosa como caótica realiza unha viaxe por estrada a través dunha paisaxe accidentada, pero a onde? No asento traseiro, o pai ten unha perna rota, pero realmente está rota? A nai intenta rir cando non está a reprimir as bágoas. O neno está entregado ao seu particular karaoke, con coreografía incluída, no interior do coche. Todos se angustian polo can, que está enfermo, e póñense nerviosos os uns aos outros. Só o misterioso irmán maior permanece calado.
Segunda entrega da saga dos Leguineche precedida por La Escopeta Nacional e completada con Nacional III. Trala morte de Franco (1975) e a restauración da monarquía, o marqués de Leguineche regresa ao seu palacio de Madrid. Despois de trinta anos de exilio voluntario na súa leira Los Tejadillos, proponse achegarse ao rey para renovar a antiga vida cortesá. Con todo, non lle resulta nada doado acceder á casa real.
Dicía o Dr. Tyrell a Roy na soada Blade Runner que "a luz que brilla co dobre de intensidade dura a metade do tempo". Como Bambino, unha vida demasiado curta e á vez demasiado intensa para o referente dun país que empezaba a espertar tras madrugadas de festas infinitas e salvaxes. Do mesmo xeito que Morente ou Camarón, Bambino foi no seu momento a última fronteira do flamenco, ao que rescatou e achegou ao gran público.
Na película, Antonio explícalle a Paul que cando a un lle faltan ideas e xa non sabe por que actúa, é como alguén que perdeu a súa sombra. Segundo el, iso foi o que lle pasou a Paul. Antonio, excomunista, volve a Andalucía logo dun longo exilio en Francia, e recibe a Paul, que fuxiu da súa casa despois de ser despedido no xornal onde traballaba. Paul pensa que todo se arranxa, explica Antonio; todo o que pasa mentalmente, igual que a vida cos demais. Parte nunha viaxe mental e déixase atrapar pola vida. E polas mulleres: Anne, a súa amiga actual, e Marie, a súa ex, quen comeza a buscalo.
Adaptación libre da novela homónima de Didier Eribon, Regreso a Reims relata a través de material de arquivo unha historia íntima e política da clase traballadora francesa desde comezos dos anos 50 ata a actualidade.
Christian é un xogador moi noviño que se ve a si mesmo como unha gran figura no fútbol mundial. Vive illado, nun ambiente luxoso e solitario, asediado por fanáticos, presionado polos medios de comunicación e obrigado a cumprir os compromisos asumidos polo seu pai, quen actúa como o seu representante. Por primeira vez Christian sente a necesidade de fuxir.
Un mozo de Sant'Erasmo, unha illa nos bordos da lagoa de Venecia, vive do seu enxeño, illado mesmo do seu grupo de compañeiros, quen están ocupados explorando a existencia da procura de praceres expresada no culto ao 'barchino', lancha a motor.
