Desde 1998, Les tireux D’Roches deleita ás audiencias coa súa aproximación ás tradicións de Quebec, ás que incorpora un brillante xeito de tocar, historias surrealistas e unha xenerosa alegría de vivir.
Denis Massé – acordeón, guitarra, voz
Dominique Lemieux – guitarra, bouzouki, banjo, voz
Luc Murphy – flauta, saxofón, clarinete
Pascal ‘’Per’’ Veillette – harmónica, feet tapping
David Robert – percusión
Concerto do Womex 2016 co Full Pass
Dende 2003, Bareto explora os límites da cumbia peruana aos que de xeito audaz se incorporaron elementos do ska, do son, merengue, rock e reggae. Con esta combinación conseguiron un premio Grammy en 2012. Herdeiros da música peruana dos sesenta, incorporan sonoridades da música andina xunto a guitarras eléctricas surf para recuperar un rock psicodélico latino que volveu a tomar protagonismo musical na última década.
Niño de Elche é un cantaor, cantante de flamenco, pero non é coñecido por iso. As súas referencias non son Camarón ou Morente, el está máis influído por Bilxa Bargeld, Diamanda Galas o Scott Walker. É un artista multidisciplinar, que combina o xeito flamenco de cantar con toques de artista performático, poeta, improvisador, minimalista, e tamén maneiras de cantautor, algo de rock e electrónica. No seu disco de 2015, Voces del Extremo, compila textos de poetas contemporáneos que pertencen a un novo movemento poético chamado Poesía de la conciencia.
Xarnege é unha palabra gascona que se refire aos pobos de ambos lados da fronteira de Euskadi. Ademais de se expresar na súa propia lingua, a xente de ambos os dous lados comparten características culturais e tamén moitas cancións, para as que as melodías son comúns, pero están interpretadas con instrumentos diferentes e bailadas con diferentes pasos.
A fértil escena musical de raíz en Finlandia medra ben dentro dunha apla rede de creativos músicos, moitos dos cales colaboran simultaneamente en diversos proxectos. Okra Playground é un lugar de encontro para seis especialistas a través dos xéneros traendo icónicos instrumentos tradicionais, como o kantele, con sons electrónicos e percusión étnica global, baixo eléctrico e acordeón contemporáneo.
Cunha grande destreza tocando e unha enerxía entusiasta, The East Pointers están a abanear a vida do folk céltico canadiano e levándoo a unha nova xeración de ouvintes. Koady Chaisson -biólogo, ‘banjista’ e pescador de langostas- e o violinista (e exitoso cantautor) Timoty Chaisson son curmáns e pertencen á máis importante dinastía musical da illa Prince Edward.
Capas inquietantes, tensas e ambientais evolúen cara golpes insistentes con tons percusivos profundos, intensificándose e indo cara a estruturas rítmicas persuasivas onde a electricidade urbana se encontra co espazo pastoral. Black String opera nunha zona sen fronteiras entre a música tradicional coreana e o jazz contemporáneo, explorando elementos improvisatorios de ambos xéneros para atopar novos sons e formas de expresión.
Puerto Candelaria é o lugar real e imaxinario onde vive a banda underground máis innovadora e independente de Colombia. De aí sacn a súa inspiración, liderados polo incansable Sargento Remolacha, a.k.a. director e tecladista Juan Valencia.
Despois de 16 anos, Puerto Candelaria evolucionou desde os seus comezos no jazz colombiano ao burbulleo de todos os estilos de hoxe, apuntando acedos e humorísticos comentarios sobre a vida política colombiana mentres mesturan xéneros, desde o porro ao ska, vallenato e máis alá, gañando unha chea de fans na casa e máis aló.
É xaponesa. É francesa. Toca a frauta e canta usando unha técnica vocal do sur de Xapón, mesturada cunha electrónica extravagante. A frauta foi o seu primeiro instrumento e criouse coa música clásica e o jazz. A súa situación familiar levouna a pasar a súa infancia viaxando arredor do mundo, así que mentres que a súa música ten raíces xaponesas, está moldeada polas influencias do mediterráneas, de Oriente Medio e de África.
Hai que coñecer o novo fenómeno do rap francés: un mozo de 21 anos chamado Mohamed Sylla, a.k.a. MHD, que se converteu no centro de atención das rimas como o pai do Afro-trap, unha mestura de trap moderno con influencias africanas. Converteuse no son icónico do distrito 19 de París, que acolle unha escena hip-hop vibrante, capturada nos seus vídeos autoproducidos (Afro-Trap #1-5), que en só uns poucos meses acadaron máis de 13 millóns de visitas en Youtube.
