Rede galega de teatros e auditorios

Manuel de Paderna é un home que posúe o enfeitizo poético e o dominio da palabra que fai parar as augas dos ríos, variar a situación dos mares, abrollar as fontes ou curar as persoas. Hai quen di que mesmo os paxaros suspendían os seus voos e ficaban inmóbiles no aire para aprenderen o seu canto e melodía... Manuel de Paderne é algo poeta, tamén traballa de barbeiro e de alguacil municipal. A partir dos textos de Manuel María construímos unha viaxe divertida e curiosa a través de varias historias que lle acontecen a este máxico personaxe

Tres compañeiros de piso orbitan compartindo espazo e soidade. A enerxía que conteñen no seu interior marcará os seus destinos. As cousas máis simples, as veces son as máis difíciles de conseguir, os nosos esforzos pérdense na noite como o refulxir dun lucecú que titila até esmorecer, cando non acada a resposta buscada. A órbita do lucecú explora as relacións humanas nunha viaxe curiosa e divertida a través de Marte, Nikola Tesla e os lucecús.

Este espectáculo formarte daa programación da Rede galga de teatros e auditorios.

Dirección: Julio César Iglesias Ungo

Asistencia de dirección: Caterina Varela

Bailaríns: Anuschka von Oppen, Alexis Fernández, Jake Ingram-Dodd, Tanja Marin Friðj0nsd0ttir, Janis Heldmann e Dymitry Szypura  

Invisible Wires é unha unha peza de danza para 6 bailaríns firmada polo coreógrafo de orixe cubano Julio César Iglesias Ungo e producida pola compañía galega LaMacana, compañía dirixida polos creadores Caterina Varela e Alexis Fernández.

Pa cama é unha exploración de xogos entre dous amigos que antes de durmir descobren un mundo de aventuras que lles distrae do sono. A súa predisposición e inxenuidade lévaos a atopar diversión no máis sinxelo, en todo o que lles rodea, no marco dun ambiente tan acolledor coma un dormitorio. Un xogo leva a outro, dende unha pelota ata unhas almofadas que fan de ás para voar, pasando polas sabas axitándose no aire, a toalla enrolándose y desenrolándose, a luz apagándose e acendéndose, e uns pequenos monicreques en forma de ollos que se bican.

Javier Muro constrúe un espectáculo de maxia con situacións surrealistas. A isto engádelle  improvisacións e  certas doses de actor e de humorista.

Todo isto conforma un espectáculo divertido,  con maxia e humor en estado puro..

Confirmar datas e horas nos concellos onde se representa.

'Su mente viajaba a lugares que no debía y fugaba de sí en un miedo incontrolable a la risa de otras personas. Cuando la libido se encuentra mal encauzada, encarna la temporalidad, puede llegar a ser violenta y generalmente invade, de neblina espesa, al entorno'.

| artes del movimiento | 

crea e baila:jm

luz:octavio más 

vestiario: manolo cremallera

espacio e son: jm

O punto de partida de A filla de Woody Allen é o inicio dunha viaxe da protagonista na procura de seu pai, do cal só sabe que vive en Nova Iork e que lle manda un agasallo cada ano polo seu aniversario. Estes agasallos son tesouros para ela e constitúen un crebacabezas co que foi construíndo un mito que a acompaña no seu desenvolvemento vital. Atoparse con ese mito revélase como a vía para acadar a felicidade, pero tamén supón unha fuxida dunha vida cotiá insatisfactoria. Ela loita. É incansable. É vitalista. E pon todas as súas esperanzas nese ser descoñecido.

O grupo 1500 propón unha viaxe musical de ida e volta á península na época do Renacemento.Os viaxeiros terán a oportunidade de escoitar músicas das nacións europeas da época do Renacemento, unhas músicas enormemente variadas e de grande calidade.

Eroski Paraíso é a historia dunha parella que se coñece a finais dos 80 na sala de festas Paraíso de Muros. Logo o Paraíso pechou, eles casaron e formaron unha familia. Agora os dous traballan nun supermercado dunha gran cadea de alimentación que abriron xusto no mesmo local que ocupara a discoteca. A historia que separa aquela sala de festas deste supermercado cóntase desde a ollada do seu fillo/a que, mirando aos seus pais a través do obxectivo dunha cámara, trata de reconstruír a vida que nunca chegaron a ter.

Relata o encontro de dous soldados inimigos no frente, que terán que deixar a un lado as súas diferencias para facerse cargo dun pequeno imprevisto; o nacemento dun neno.

Ghazafelhos parte de algo tan forte como é unha guerra e a morte, e por outro lado, un nacemento e a vida,  para facer unha reflexión sobre  o absurdo das guerras e o necesario que é entenderse, escoitarse e respetarse.

"A guerra non é un lugar. A  guerra non  chega ou se vai... pero esta aí... habita nos corazóns  atrincheirados e nas mentes con metralla...”