Busca
Páxinas
- « primeira
- ‹ anterior
- …
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- …
- seguinte ›
- última »
Coa finalidade de garantir a conservación dos valores culturais dos bens e as manifestacións do patrimonio cultural, as intervencións en bens protexidos polo seu valor cultural, así como as intervencións no seu contorno de protección ou na súa zona de amortecemento, son sometidas, en xeral, á súa autorización previa pola Dirección Xeral do Patrimonio Cultural. Ese requirimento é independente de calquera outra autorización, licenza ou trámite previo á execución das intervencións.
A xestión do depósito legal en Galicia é competencia da Xunta de Galicia, que exerce a través da Consellería de Cultura e Turismo, en virtude das tranferencias nesta materia realizadas pola Administración do Estado (Real decreto 1634/1980, do 31 de xullo).
A Subdirección Xeral de Bibliotecas é o departamento encargado de coordinar e supervisar o cumprimento da lexislación do depósito legal.
U
n dos obxectivos da Illa de San Simón é o fomento da memoria histórica a través de accións de investigación, análise e divulgación sobre a base do acontecido no arquipélago, que entre 1936 e 1943 foi convertido en cárcere de presos políticos e espazo de represión polo réxime da Ditadura de Franco.
É o edificio de maior altura das illas, con soto, planta baixa e dous pisos. Destinábase a uso residencial de primeira categoría para a pasaxe na época do lazareto e tamén acollía oficinas e a vivenda do director na época da colonia penal. Un uso residencial que se conservou na rehabilitación, respectando as fachadas, a estrutura interior, os corredores e as escaleiras.
Probablemente habitado desde a prehistoria e durante a romanización da Península Ibérica, non existe documentación sobre a presenza do home neste espazo ata o século XII, cando se confirma a existencia dun mosteiro fundado pola Orde do Temple, que permanecerá asentada na illa ata o século XIII.
A partir dese momento, tres son os períodos máis destacados na historia de San Simón, e absolutamente diferentes entre si.
Mercedes Brea. Catedrática de Filoloxía Románica da USC
A illa de San Simón, esgotada de sanguentas contendas, viviu un período de repouso ata a chegada dun novo inimigo aínda máis temible que as tropas e os navíos de guerra. O mar sería neste caso o transmisor de ata entón descoñecidas enfermidades infecciosas que se expandiron en Europa en pleno apoxeo do comercio exterior con Asia, América e África.
Como ocorre sempre en todas as civilizacións e territorios, a historia documental vén precedida da lenda. E a ese xénero pertecen todas as referencias anteriores ao século XII.
O primeiro xerme coñecido de espazos habitados é un pequeno mosteiro que puido verse afectado polos ataques das tropas de Almanzor no ano 997, así como polos dos viquingos uns anos despois.
Segundo a súa natureza e características o patrimonio cultural de Galicia pode ser considerado patrimonio inmaterial, patrimonio moble e patrimonio inmoble.
O pouso histórico dun pasado milenario e a fisonomía dos xardíns contribuíron a darlle a todo o conxunto de San Simón un aire decimonónico no que tanto os espazos exteriores como as edificacións conforman un gran centro de exposicións para as artes plásticas, que completan a beleza inspiradora deste escenario único.