Teatro

En 2001, por primeira vez en España, unha muller gañou un xuízo por acoso sexual a un político. Nevenka Fernández sentou por primeira vez un alcalde no banco dos acusados, converténdose no primeiro caso de #MeToo nun país que lle deu a razón nos tribunais, pero que a estigmatizou publicamente. Hoxe este caso devólvenos a imaxe do que fomos para sinalar os avances, pero tamén as feridas. Nevenka segue a ser ese espello no que se miran as mulleres que a precederon e que a seguiron; un reflexo dunha sociedade que cambiou ou, quizais, non tanto.

Foco Creadoras de escena
Ela e el foron parella.Foron deses amores inesquecibles que marcan un antes e un despois na vida, porque todo o poñen patas para arriba, revísano, sacódeno, desmóntano e vólveno armar.Logo de tanto tempo separados, acaso hoxe sexa o día xusto para volver atoparse por primeira vez.Unha historia para saír do teatro con moi boa sensación no corpo, con gusto, alegría e esperanza.Unha historia para falar e reflexionar sobre iso que chamamos «amor».

Que pasaría se puxésemos todos os nosos medos xuntos a danzar?
Medos grandes, medos pequenos, mediños, xogando entre si e contando as súas historias. A danza dos medos convidaranos a descubrir como, ao longo das diferentes etapas da vida, os nosos pensamentos, sentires e desexos nos expoñen a vivir moitísimas emocións, co «medo» entre elas. O nacemento, a infancia, a adolescencia e, por suposto, a vellez estarán habitados por personaxes extraordinarios, monicreques de moitas formas e técnicas para levar á escena A danza dos medos.

Los lunes al sol amósanos de maneira realista e conmovedora as loitas diarias, a desmoralización e a desesperanza coas que batemos ao tentar atopar traballo nun mercado laboral competitivo e en constante cambio. Fai visible a maneira na que a falta de oportunidades e a presión social afectan ás relacións persoais, á auto-estima e á esperanza nun futuro mellor. Los lunes al sol é unha poderosa reflexión sobre como as circunstancias económicas poden moldear a identidade e as relacións humanas.

No século XVI, unha pequena comunidade de monxas á beira do Miño vese ameazada pola cobiza da xerarquía eclesiástica. Os señores da Igrexa, para rematar coa resistencia das freiras non dubidan en difamalas e ameazadas por todos os medios, dende o tribunal da Inquisición á violencia das mesnadas señoriais. Carme Varela reconstrúe nun thriller conventual aqueles tempos de resistencia das comunidades de mulleres autosuficientes e poderosas. A vida parece continuar coas súas rutinas de rezos, bordados e melindres, mais a negra sombra da ameaza exterior abátese sobre o convento de Albeos. 

Protagonizada polas tres bruxas que profetizan o ascenso de Macbeth ao trono na peza de Shakespeare: tres bruxas que encarnan os males deste mundo e que nos serven de referencia para nos rir da diferenza entre como o mundo ve (ou conta) as mulleres e como elas se senten dentro das súas casas.

Ni flores, ni funeral, ni cenizas, ni tantán é unha historia de superación, tenrura e humanidade. Centrada nos coidados paliativos e no «bo morrer», a peza é unha viaxe que nos empurra a afrontar a vida con alegría e a preguntarnos como será o final desta. Un canto a todas aquelas persoas que deixaron este mundo con dor e sufrimento. Un recoñecemento a todas esoutras que acompañan nesta última etapa sen nunca perder o sorriso.

O Salón Teatro acolle a estrea da Aula de Teatro da Universidade de Santiago de Compostela, que este ano representa Agamenón, volvín do supermercado e deille unha malleira ao meu fillo. Roberto Salgueiro é o responsable desta montaxe que adapta o texto de Rodrigo García, incluíndo algún outro escrito do mesmo autor. Na peza convive unha mestura de violencia e humor, que serve de retrato dunha sociedade afeita a recibir o golpe e aceptar a derrota, a asumila como algo propio do noso ser. Esta é unha obra que converte a risa nun xesto revirado e a gargallada nun corpo contraído.

Ciclo Quintas do Camões, en colaboración co Centro Camões

Quen dixo que os bebés non podían participar da festa? Xarope Tulú ofrece unha peza teatral dirixida á primeira infancia (nenos e nenas de 0 a 3 anos), onde se combinan o conto e a creación sonora en directo. O obxectivo desta proposta é acompañar as familias na crianza agarimosa en galego.