"A terra non é miña, eu son da terra"
A partir do libro "O home que plantaba árbores" de Jean Giono.
Inspirado en acontecementos reais, "Semente. O home que plantaba árbores" é unha historia inesquecible sobre o poder que o ser humano ten de influenciar o mundo ao seu redor.
Narra a vida dun home e o seu esforzo solitario, constante e paciente, para facer do lugar onde vive un lugar especial.
Elenco: Belén Bouzas, Diego M. Buceta e Fran Martínez.
Non é necesario ser unha Habitación –
Pois o Cerebro ten Pasadizos – á marxe do
Espazo Material –
É máis seguro toparse a Medianoite
Cun Espíritu de fóra,
Que plantar cara ao que se leva dentro –
Ese Xélido Hóspede.
É máis seguro profanar as Lousas
Ao percorrer unha Abadía –
Que atoparse sen Armas a un mesmo –
En Lugar solitario –
Elenco: Laura Míguez, Sheyla Fariña, Guillermo Carbajo e Fernando González.
Elenco: Juli Cantou e Carlos Amador
Moncho Borrajo presenta "Nada" " Nada " o é todo .... Un show con algúns dos mellores e máis coñecidos textos do artista galego sen política, e improvisacións e pensamentos acerca dos tempos que estamos a vivir.
Todo desde o punto de vista humorístico deste gran artista que cumpre este ano, 45 anos encima das táboas.
Elenco: Cándido Pazó e Afonso Castro
Espectáculo unipersonal inspirado nunha imaxe da pandemia: uns nenos no recreo, illados en cadanseu cadrado no patio dunha escola. Que memoria gardarán diso cando crezan? E como un moco que se espalla, nace un fío de divertidas historias escolares vividas e lembradas polos adultos de hoxe e que, desde o humor e a emoción, xogan cos medos e esperanzas que herdamos e deixamos en herdanza.
Elenco: Fran Campos
Na sociedade dos “talent show”, que estimula a competitividade desde idades temperás coma “modus operandi” está mal visto ser un perdedor. Ninguén nos educa para asumir a derrota, o que xera en nós un mecanismo de defensa que nos impide recoñecer os nosos erros e limitacións.
Elenco artístico de Elefante Elegante:
Gonçalo Guerreiro e María Torres
Qué acontería se de súpeto deixase de chover? Non durante un mes, un verán ou un ano, senón para sempre? Esta é a pregunta que se fai o espectáculo de teatro xestual, con danza, manipulación de obxectos e monicreques. Os seus efectos cómicos, plásticos e poéticos advirten, divirten e fascinan.
O destino, a voz da conciencia, a intuición, o chimpo creativo.
Anxo ou demo, o susurro da voz interior que detén ou empurra.
Significado que podemos interpretar pero non comprender
Ialma, animal interior: profundo, fatal, opaco
Presencia oculta, imprevisible, que determina actos e decisións que non podemos explicar racionalmente.
Ás veces escondido e ás veces dous pasos por diante.
Ocúpanos, acompáñanos, céganos, impúlsanos.
Entra, aínda que pechemos a porta.
Sobre un texto propio, Antón Reixa, interpreta a un paciente dunha institución mental que recibe aos convidados nunha sesión de “portas abertas”. O texto, en clave satírica e na máis pura tradición do “teatro do absurdo” glosa o chamado estado de “melancoholemia”, a carencia de forma de ser.
