A pregunta é precisa. Catro personaxes tentan respondela: Un cardiólogo que non sabe nada dos asuntos do corazón, unha muller namorada de quen lle rompeu o corazón e algúns ósos, un home todo ollos envolto nunha coraza e unha muller crisálida converténdose en algo descoñecido para ela.
Medea, nas Metamorfoses de Ovidio, definiu ben o namoramento cando viu por primeira vez a Jasón; Sentín coma se unha frecha cravásese no meu peito ata as plumas. Dor, amor. Gozo, amor.
Un grupo de nómades primitivos chegan ao fin da terra coñecida, un lugar verde onde non para de chover, e por algunha misteriosa razón, deciden deixar de ser nómades e quedar a vivir alí.
E desde aquel día ata hoxe, NÓS repasa a historia de Galicia relatando cronoloxicamente todas as etapas polas que fomos pasando.
Orfeo é un grego novo, cuxa música é quen de aplacar tormentas, mover as pedras e amansar ás bestas salvaxes. Eurídice e unha ninfa nova protectora dos bosques e a natureza. Un día namoran. Pero a súa felicidade non dura moito tempo. Unha mordedura de serpe mata a Eurídice. Desolado, Orfeo decide baixar aos infernos na procura da súa amada.
Soga e Cinza, tríptico renacentista para 11 bruxas en 92 minutos, aborda a caza de bruxas en Europa nos séculos XV, XVI e XVII, co obxecto de visualizar o xenocidio que supuxo e a súa perversa conexión co desenvolvemento do sistema capitalista. Horror, humor, reflexión, plasticidad e emoción son as apócemas principais deste esconxuro teatral. Unha sucesión de paisaxes espectrais e inesperadas irrompen en escena para que os corpos expresen a súa danza esquecida, nunha peregrinaxe de sombras espectrais que procura as luces da xustiza e do recoñecemento.
Cun fondo claramente antibelicista e de defensa da beleza, a realización escénica xira ao redor dunha idea: a necesidade de que existan seres que coiden deste maltreito mundo. A peza recrea as figuras: anxo, pallaso e soldado. A primeira delas dende unha perspectiva alegórica da bondade, a segunda como xogo retórico e esperpéntico do propio teatro e a terceira como vítima da violencia exercida -mesmo cando non hai vontade real-.A obra ten un formato próximo ao circense na súa estrutura fragmentaria e na visibilidade do presente absoluto.
É unha festa teatral, un peza cómica e musical, un exercicio de autoficción que conta a fascinante historia dun cantante de orquestra na Galicia dos 90 e a súa filla, cuxa máxima aspiración é ser como o seu pai. Neste espectáculo unha actriz e unha músico en escena despréganse en múltiples voces para facer unha emocionante viaxe ao pasado, a un mundo cargado de exotismo co fin de entender esa estraña amálgama que resulta do que un día quixemos ser e o que somos.
Chega o Ciclo de teatro "Sen numerar" na súa convocatoria de Primavera 2021, no que se representarán nove obras de teatro no Auditorio do Forum Metropolitano.
Volve a programación de "Sen Numerar", cun total de nove representacións en diferentes datas, desde o 29 de xaneiro ata o 11 de xuño. Todas elas no auditorio do Forum Metropolitano.
A.K.A. (Also known as) é a historia sobre a identidade dun adolescente normal de clase media que nos mostra un periodo da súa adolescencia no que tremen as súas raices, co trasfondo dos prexuizos e o racismo.
Carlos, chámome Carlos. Teño 15 anos, ou 16... vou á escola, abúrrome; quédome no parque cos compañeiros; hip-hop dance ... e un día coñezo a Claudia e ... maxia.
“Clausura do amor” é o texto máis representado do francés Pascal Rambert, estreado en Avignon e traducido a máis de dez idiomas. Trátase dunha obra de resistencia física e emocional, onde os dous intérpretes deben abrirse en canal para enfrontarse a un texto visceral sobre a fin do amor.
O espectador asiste ao acto mesmo de clausurar o amor, de matalo en escena. Un duelo verbal que parte da dor, do medo e da liberación. Actuación e palabra. Nada máis. Un combate desgarrador e devastador, a través de dous monólogos intensos e inmensos.
IDIOMA: Galego
Elenco: Mercedes Castro
"A terra non é miña, eu son da terra"
A partir do libro O home que plantaba árbores de Jean Giono.
Inspirado en acontecementos reais, Semente. O home que plantaba árbores é unha historia inesquecible sobre o poder que o ser humano ten de influenciar o mundo ao seu redor.
Narra a vida dun home e o seu esforzo solitario, constante e paciente, para facer do lugar onde vive un lugar especial.
