Como mestres dunha cerimonia, tres intérpretes convidan ao público a atoparse cos momentos vitais de Miguel Hernández: infancia, adolescencia, primeiros amores, chegada a Madrid, emoción ante a creación, República, guerra, prisión. Os versos de Miguel Hernández e unha representativa banda sonora compoñen a dramaturxia de A. Iglesias, que mostra o percorrido vital dunha xeración de novos artistas nunha época de ansiosas transformacións.
Unha troupe de actrices e actores veteranos se reune clandestinamente pola noite para emprender a que quizais sexa a súa última aventura xuntos. Nesta noite revivirán o que non volverá para entender, para modificar, para reconciiliarse co que xa non está, á vez que reflexionan sobre o terceiro acto das súas vidas. Xuntos, analizarán o seu legado e proxectaranse tamén no futuro incerto para falar sobre a vellez, a morte, os seus anhelos e desexos para esta nova etapa da vida.
Cun texto limpo, sinxelo e cheo de simbolismo, KATARSIS traballa a dirección escénica con atención ao movemento coordinado da actriz e dos obxectos que a rodean.
As palabras non son boas nin malas, o que importa é como se usan. Agora sei que as únicas malas palabras son as que calan.
Esta é a historia de Flor, unha escritora que, desde o seu escritorio, cóntanos como descubriu o secreto mellor gardado polos seus pais: a súa adopción.
Besta é a palabra crave da peza. A Besta política e económica, a Besta social, o que deixou a Besta nos nosos corpos, a miña propia Besta. A mirada sitúase no contexto socio-político actual, hoxe. Como está construído o sistema, como nos afecta, como nos relacionamos con el, como podemos evidenciar á Besta, como podemos destruír a evidencia.
Á fronte: o inevitable desastre, dentro do barco: persoas son persoas, durante a viaxe: o percorrido que nos move, sen compás, sen temón, pero con astrolabio.
Viaxe cara ao desastre (cartas de amor ás árbores) explora unha insensata posibilidade, a de levantar a voz en contra do deserto unidimensional que se levantou #ante os nosos ollos. Unhas cartas escritas por Nastasya Filippnova e enviadas a Julio Fernández tras a publicación nas redes da curta duns carballos centenarios en tempos de confinamento, leste é o punto de arranque da obra.
Ante a crise de lectores e o enorme descenso de venda de xornais, acábase de practicar un ERE na redacción de O Universal. Con todo, é contratada Minerva, unha nova e brillante redactora, pola que aposta o consello de administración do xornal para que colabore a modernizar a edición dixital e a contribuír coa súa formación ao relanzamento do xornal. Minerva é recibida con receo por parte de Tatiana Paluzzo, a directora do xornal desde hai 25 anos, e por Fuentes, vello amigo de Tatiana e redactor xefe do diario.
Afundación, a Obra Social de ABANCA, pon en marcha, a través do seu portal dixital Afundación TV, un novo proxecto cultural dirixido a dinamizar a actividade das artes escénicas. De maneira gratuíta e en aberto, cada mércores, Afundación TV emitirá a representación teatral dunha obra singular das artes escénicas clásicas e contemporáneas con montaxe da compañía Secuencia 3.
Un Congreso Feminista na cidade de Vigo. Tres amigas da adolescencia que fai anos que non se ven. Tres amigas que teñen 3 maneiras ben distintas de entender o “feminismo”… Por exemplo: feminismo radical, feminismo liberal e teoría queer.
Esta é a base de Feminíssimas, unha peza con altas doses de humor, ironía e complicidade para poñer a amizade a proba mentres analizamos -dende a comedia- de que maneira as mulleres estamos a con-vivir neste novo mundo feminista no que nos atopamos mergulladas.
A compañía de teatro Noite Bohemia, seis veces gañadora do Concurso Nacional de Teatro Grecolatino, leva a escena esta obra de Eurípides, forxada sobre un coro grego numeroso e danzas para trasladar a escena o obsceno da morte, a tolemia dun deus e a prepotencia dun rei.
"Os Inocentes" nace da operación de pulido e compulsa co público, ata lograr a forma definitiva do relato escénico. A técnica que leva anos traballando Quico Cadaval. Con Vos Inocentes, logra un espectáculo de sorprendente coherencia, coa aparición dun retábulo da inocencia, un tríptico con tres protagonistas Manuel, Marquiños e Pastor, que fan honra a todos os alcumes, humillantes ou compasivos que se lles colocou a estes personaxes: "almiñas".
