REAL FILHARMONÍA DE GALICIA
Pablo González, director David Fernández, trompa
Unsuk Chin: Subito con forza Emmanuel Chabrier: Larghetto Paul Dukas: Villanelle Ludwig van Beethoven: Sinfonía núm. 3 en Mi bemol maior, op. 55 “Heroica”
CONVERSANDO CON... Pablo González e David Fernández Sala Mozart, 19:45 h
REAL FILHARMONÍA DE GALICIABaldur Brönnimann, directorSara Ferrández, viola
Charles Ives: Washington’s BirthdayHelga Arias: Título por determinar**Co-encarga Real Filharmonía de Galicia - Basel Sinfonietta. Estrea en EspañaHector Berlioz: Harold en Italia
CONVERSANDO CON...Baldur Brönnimann e Sara Ferrández Sala Mozart, 19:45 h
REAL FILHARMONÍA DE GALICIAChloé van der Soeterstède, directoraNadège Rochat, violonchelo
Fanny Mendelssohn: Abertura en DoAnna Clyne: Dance for Cello and OrchestraLudwig van Beethoven: Sinfonía núm. 8 en Fa maior, op. 93
Fanny Mendelssohn: Abertura en Do Anna Clyne: Dance for Cello and Orchestra Ludwig van Beethoven: Sinfonía núm. 8 en Fa maior, op. 93
Volve un dos artistas imprescindibles para o panorama musical nacional. Volve Sergio Dalma. E faino cun novo álbum inédito titulado ‘Sonríe porque estás en la foto’. Un novo disco co que o artista celebra con vitalidade e ledicia a súa impresionante traxectoria musical. Sergio quixo transmitir nas súas novas cancións o vitalismo e actitude que lle caracterizan nesta época da súa vida. O resultado é un son fresco e certamente oitentero, tremendamente pegadizo, rexistro co que Dalma se sinte moi cómodo, pero sen perder o “estilo Dalma” das grandes baladas que lle caracterizan.
Unha das misións da Real Filharmonía de Galicia é o seu compromiso coas novas xeracións de músicos, sexan intérpretes —a través da Escola de Altos Estudos Musicais—, compositoras/es —mediante encargas ou co Obradoiro de composición— ou novas/os directoras/es —coa organización deste novo taller de dirección.
As sopranos Emilia Pérez e Lucía Iglesias e o barítono Lucas López protagonizan este serán lírico no que poderemos escoitar algúns fragmentos de óperas moi coñecidas. As vodas de Fígaro estreouse en 1786, co preceptivo “final vienés” imposto polo emperador, que prohibía presentar óperas tráxicas no seu Teatro Imperial. Máis liberdade creativa tivo Rossini, que en tres semanas compuxo O Barbeiro de Sevilla, baseada tamén na triloxía de Beaumarchais e, como era o seu costume, reutilizando música anterior.
Posuídora dunha linguaxe poliédrica, Raquel García-Tomás comparte moitos códigos sonoros co gran público. Este desexo comunicativo impregna Ceci n’est pas une valse, co-encargo da Real Filharmonía, que parafrasea musicalmente o cadro de Magritte e o texto de Foucault. Unha visión do mundo ben diferente é a de Bruckner, o compositor solitario e tímido que buscou ata a anguria o recoñecemento da crítica. Inseguro das súas creacións, que adoitaba revisar, a Sinfonía núm. 4 —chamada “Romántica” por el mesmo— gozou dun grande éxito na vida do compositor.
