Evento: Éramos poucos e chegaron as TRIC. Claves para educar na era dixital

As denominadas adiccións sen substancia constitúen a día de hoxe un dos grandes retos da sociedade actual, non só a nivel educativo e sociosanitario, senón mesmo a nivel vital. A nosa sociedade foi tentando adaptarse progresivamente ao universo de oportunidades que o desenvolvemento tecnolóxico ha posto ao seu alcance. Equipar aos centros educativos e integrar a tecnoloxía na actividade docente, por exemplo, son desafíos nos que, en maior ou menor medida, fomos avanzando nos últimos anos. Pero integrar a tecnoloxía no día a día de nenos e adolescentes, axudándolles a crecer e desenvolverse como persoas, é un obxectivo que dista moito de ser alcanzado. Máis ben ao contrario, en ocasións, o uso das rebautizadas TRIC (Tecnoloxías das Relacións, a Información e a Comunicación), implica unha seria peaxe a nivel emocional, de saúde e de convivencia. Tal e como veñen advertindo a OMS, a UNESCO ou UNICEF, un uso intensivo e sen supervisión da internet, as redes sociais, os videoxogos ou o xogo online pode ter serias consecuencias a diferentes niveis, asociándose a maiores taxas de ansiedade e depresión, hábitos de vida menos saudables, máis acoso escolar e ciberacoso ou mesmo violencia filioparental.

A evidencia científica dispoñible non anima precisamente á neutralidade. O uso da tecnoloxía non é inocuo na adolescencia, máis se cabe cando leva implícito novos patróns de interacción e novas formas de relacionarse, novos modelos aspiracionales e novas maneiras de entender a vida. A tiranía do selfie e o imperio de Instagram, o boom de gamers,  youtubers e influencers fai moitas veces difícil inculcar a cultura do esforzo e a educación en valores entre os máis novos, especialmente nunha sociedade por momentos anestesiada como a nosa.