Evento: Jay Jay Johanson

Jay-Jay Johanson converteuse nun artista para seguir de maneira instantánea, cando debutou nos noventa coa dupla formada por ?Tattoo?  (RCA, 96) e Whiskey (RCA, 98), nunha sensación confirmada pouco despois grazas ao magnífico Poison (RCA, 00). O sueco publica agora novo disco de estudo, dous anos despois de Kings Cros (29 Music, 19) e selando unha referencia que significa unha continuación lóxica daquel. Aínda que sempre se manexou entre pop electrónico de aspecto acogedoramente taciturno, o autor atópase nos últimos anos tornado con máis convicción cara a paisaxes jazzísticos que completa con trazos de trip-hop.

Son os últimos elementos que o músico tivo a ben engadir á súa paleta sonora, nunha mixtura cuxos ingredientes maceran en harmonía ata callar na presente entrega. Rorschach Test (21) é un álbum sedoso e romántico, no que o de Trollhättan expande esa poesía lírica coa que transforma costumismo sentimental en elegancia de personalidade propia. Tras máis de vinte anos de carreira, o trazo de Johanson é tan reconocible que supón un valedor en si mesmo, ademais dun argumento co que fidelizar aos seus seguidores. Sucede grazas a pezas como a deliciosa Romeo, o single Why Wait Until Tomorrow, a narrativa espiritual de Amen, unha Stalker que case podería pertencer a Tricky, ou a instrumental ao piano Andy Warhol´s Blood For Dracula. A súa interpretación tan suxestivo como sentimental conecta as dez pezas dunha mesma historia, no que supón un álbum coherente e equilibrado no seu inherente teatralidad.

Rorschach Test (21) é outra mostra de elegancia e melancolía intrínseca, concretada en composicións finas e de execución sensible. A música de Jay-Jay Johanson continúa sendo preferentemente outonal, e este álbum non é senón outra proba concluínte diso. E é que a profundidade derivada do seu talante de crooner fráxil segue latente, e xera postais nostálxicas pero tamén abrigadas e acolledoras. O catálogo do escandinavo meditado, afastado desa modernidade máis explícita dos seus comezos e con alma segue resultando unha delicia para os sentidos, ao esculpir beleza e tristeza de tal maneira que non cabe entender unha sen a outra.