Teatro

Carapuchiña é unha nena duns 9 anos. Certo día, a súa nai encárgalle ir á casa da súa avoa para levarlle unha cesta con froita, un tarro de mel e unha botella de viño doce. Na súa viaxe atoparase a un leñador, unhas árbores bailarinas e cun lobo... que fará das súas para intentar papala.
Toda a historia está narrada por Prácido, un escritor de contos que, axudado pola súa vella máquina de escribir traballará arreo para escribir o conto máis bonito do mundo: Carapuchiña Vermella.

Intépretes: Vanesa Rivas e David Pernas

Esta obra é unha homenaxe ao poeta Manuel María e nela danse a coñecer parte dos poemas do seu libro “ Os soños na Gaiola”.A obra  presentalles aos nenos os poemas ao través da música e o xogo .

Nun piso dunha cidade, sentado nun sillon, durme un velliño que ata hai pouco vivia na sua aldea. Para que non estívese só, a súa filla trouxoo a vivir con ela. Un dia, recibe a  a visita da sua neta e  os dous van lembrar a pasada vida na aldea.
 

Intérpretes: Vanesa Rivas e David Pernas

Berenguela é unha alegre e traste espiña de toxo.Atópase coa arrogante folla de carballo e decide xogar con ela. Pero esta folla desprézaa.
A discusión acaba en pelexa e a folla de carballo denuncia á espiña.
Esta peza de teatro distribuída en nove actos breves, ademais de ser líricamente moi fermosa,sinala unha forte crítica social, a do abuso do poder, onde os argumentos non importan ante a forza dos poderosos

Sinopse: Na cidade de Néboa vívese un acontecemento extraordinario: todos os reloxos deixan de contar o tempo! Os pesadelos e a anguria apodéranse dos cidadáns provocando un ambiente de confusión e descontrol. A Alcaldesa Sabela Depresa, desesperada ante a incapacidade do Superreloxeiro Don Cuco Campá para solucionar a problemática, decide chamar á detective Lupita Grande para que investigue o maior caso da historia contemporánea da cidade. Un universo de personaxes misteriosos, segredos e enigmas ábrese a cada paso, conducíndonos a escenarios singulares e insólitos.

Intépretes: Celso Fdez. Sanmartín, Benxamín Otero, Carlos Quintá.

As palabras confluencia, transversalidade, sinerxia, asociación, … agroman no noso mundo de agora coma se nunca antes se tiveran dado, como se pola eficiencia transmitida desde o mundo das ciencias e a técnica houbera que dividir e dividir é dividir para mellor singularizar, representar, estudar e saber… Pois os que aquí nos presentamos a regar o xardín da confluencia, … etc., e non por probar, senon por non deixar de probar, de repetir e arrexuntar

As premisas que estimulan o conto aluden e citan as atmosferas máis coñecidas nas que aparece este animal: desde o encontro de S. Francisco co lobo ao lobo de Caperucita Vermella; do lobo dalgúns relatos populares europeos ao das historias dos indios de América e doutros pobos, ao lobo na literatura.
A narración é o compoñente principal do espectáculo, pero a sugestión do conto está enmarcada e subliñada pola acción teatral, pola aparición de figuras e imaxes e por sons e músicas evocadoras.

Que pasa con todos eses zapatos que xa ninguén usa? Todos os dias chegan a un recuncho dun agochado xardín fantásticas historias, as vivencias que traen consigo unha morea de zapatos de todos os tamaños e cores. Unha rapaza é a encargada de coidalos, de darlles a benvida ao lugar onde vivirán para sempre, un lugar onde compartir emocións coas belas bailarinas, con Pechecho e os seus irmáns, cos namorados, co Sol e a Nube, e con centos de compañeiros que teñen moito que contar.  Zapatos narra todas as historias, que levan dentro os zapatos que xa non teñen dono.

Autor: Manuel Lourenzo

Dirección: Teatro da Semente

Elenco: Raquel Quizás e Chus Álvarez

Gretel (personaxe extraída de Hansel e Gretel) e Bela (a Bela Adormecida) atópanse nun bosque e comezan, xuntas, unha viaxe iniciática cara a crecemento persoal sen necesidade de príncipes nin palacios.

Sinopse: Unha noite de verán un pastor noviño entrou no bosque buscando unha ovella que se lle perdera. Andaba veña dar voltas e voltas e de súpeto decatouse que estaba el tamén perdido.

A confusión entre o que está cerca e o que está lonxe non é un problema de métrica senón de conciencia. A conciencia que une o ser co estar, o corpo co lugar, as emocións co pensar onde desexariamos...
Pero o desexar, o desexar de verdade foi cancelado.

Representación dentro da programación da Rede galega de salas.