O dispositivo é unha investigación escénica sobre a política da mirada en relación ao noso corpo, ao noso espazo, á nosa linguaxe, e na relación do que observa co que executa. As preguntas que nos van xurdindo nun primeiro estadio son: onde se deposita unha mirada? Que significa ese depósito? A canto obriga?; é tamén un percorrido pola pel, un estar nun tempo e nun corpo e nun espazo, un seguir estando. Un absurdo imaxinarse estando.
Diario íntimo dunha muller de clase acomodada ilustrado polas filmacións caseiras do seu marido, un rico industrial que filmou a súa vida cotiá entre os anos 40 e 60 do século pasado. A película é tamén un melodrama clásico ao estilo Douglas Sirk ou Todd Haynes, cos sentimentos a flor de pel. Unha viaxe a través da vella Europa. Unha ilusión romántica.
O mundo é algo estraño, alleo a todas as miñas emocións. Un alien é unha persoa estranxeira, allea ou excluída. Na cultura popular é un habitante pertencente a outro planeta. Tesa Arranz, figura clave da Movida Madrileña e cantante do grupo Zombies, pintou cincocentos retratos de alieníxenas do espazo exterior na última década. Por outra banda, ?EL Futuro? conta a historia dun grupo de mozos bailan e beben nunha casa. A atmosfera é festiva e alegre. A vitoria do PSOE nas eleccións xerais de 1982 parece recente e a noite está contaxiada dun espírito de euforia e celebración.
Veciños, novos e desempregados falan no interior dun bar entre cigarros, almorzos e aperitivos. Lembran soños insólitos, comparten preocupacións laborais e proxectan plans de futuro. O bar atópase na cidade de Cartaxena, no suroeste do país. A medida que avanza a xornada escóitanse cada vez máis preto, os disturbios da crise industrial do 1992.
No 1904, Ësáasi Eweera, un dos últimos líderes bubis que se opuxeron ás autoridades españolas na illa de Fernando Poo (territorio pertencente á actual Guinea Ecuatorial) foi detido por gardas coloniais e levado pola forza a Santa Isabel, capital da colonia. Encarcerado e gravemente ferido, Ësáasi Eweera morreu tres días máis tarde. A súa aldea foi incendiada e moitos dos seus habitantes desapareceron.
Escondido, California, 1994. É o final do verán e Gene prepárase para a última festa de pixamas de misterio e asasinatos dos seus amigos do instituto. Rose, a teatral anfitrioa, collerá un voo pola mañá para empezar a súa etapa universitaria. Tras ela marcharán a seria Claire, o magnético Óscar e a sarcástica Ally.
Durante o período de duelo vital motivado pola ruptura sentimental coa súa antiga parella, Carmen, unha nova artista e bailarina, viaxa con tres colegas a un pazo pertencente á familia de Bioy Casares, onde tentará fuxir da súa dor mergullándose na creación dunha nova obra.
Martin tentou loitar contra o sistema e agora está a fuxir. Sara é unha artista conceptual. Xuntos únense á comuna revolucionaria do campo. A policía está tras a súa pista. O inspector Ambroz sabe que as preguntas correctas son máis importantes que as respostas. Porque quizais nada disto sexa certo.
Como é producir imaxes no 2020 sendo cego? Zezé Fassmor é un artista multidisciplinar peruano que vive en Buenos Aires. Perdeu a vista aos 25 anos e hoxe, aos 32 e coa idea de volver ver crendo na ciencia e na tecnoloxía, filma e fai fotos xerando o seu propio arquivo para ver esas imaxes no futuro. Viaxamos ás Cataratas do Iguazú, explorando a xeografía dos sentidos para filmar outra escena da súa imaxinación.
Cando os aparellos de aire acondicionado de Luanda comezan a caer misteriosamente, o garda de seguridade Matacedo e a serventa Zezinha embárcanse na misión de recuperar o aparello de aire acondicionado do seu xefe.
