«Se se asomaba pola xanela, se facía ese movemento, se se arriscaba a caer ou deixar caer a cámara, se se inclinaba ata caerse, entón vería, veriamos, máis aló do marco, as illas habitadas, as igrexas e os palacios onde os barcos van atracar». Jean-Claude Rousseau
A estrutura desta película de Rousseau aparece inspirada na sextina, a estrofa poética máis difícil para os poetas da Baixa Idade Media e o Renacemento, e o relato que orbita ao redor dos bloques de imaxes e sons que a conforman podería ser equiparable ao dunha gran historia de amor, como a de Laura e Petrarca. Filmada durante once anos de visitas a Fontaine-de-Vaucluse, xustamente onde residiu e escribiu parte da súa obra Petrarca, consuma o sistema xeométrico-erótico da obra de Rousseau. O cineasta agrupa as sete bobinas en 12 leccións de xeografía.
Premio Mestre Mateo á mellor webserie. Nada como proxecto no Festival Carballo Interplay 2019, unha enxeñosa, audaz, áxil e versátil proposta. Lucía Estévez e o guionista/actor Miguel Canalejo exploran as peripecias nas que se ve envolvido un personaxe introvertido e apocado, Xan. Tres episodios, que tiveron a súa continuidade en Xan e a historia (outras tres entregas xa proxectadas en datas recentes na Filmoteca de Galicia) cheos de humor, independentes entre se e moi divertidos.
Premio Mestre Mateo á mellor curtametraxe de animación, un prestixioso documental producido por Chelo Loureiro e feito de pequenos relatos femininos, cada un cunha animación definida, onde o corpo toma o protagonismo. A través destas historias, Camila Kater fálanos das mutacións na puberdade, a aceptación do corpo á marxe dos modelos de beleza, a transexualidad nas mulleres negras, a menstruación e a muller na terceira idade.
Xoves de comadres é unha curtametraxe, dirixido por Noemí Chantada e producido por Islandia Producións, de longa e exitosa traxectoria. Uns instantes nunha vida. Un relato impregnado de naturalismo cotián. Premio Mestre Mateo á mellor curtametraxe.
Estrea da cuarta longametraxe de Margarita Ledo, precedido pola magnífica acollida no Festival de Sevilla, poucos títulos contemporáneos amalgaman con tanta nitidez a esixencia coa pertinencia.
O regreso á longametraxe de Alfonso Zarauza ?seis anos despois de Vos fenómenos- dá lugar ao mellor dos seus filmes, triunfador na última cerimonia dos premios Mestre Mateo. Coproducido con Portugal, as prestacións técnicas e artísticas son impecables (actuacións, fotografía, deseño sonoro,) e Zarauza traza un relato medido, íntimo, enigmático e delicado, un retrato complexo de seres errantes no sentimental co fondo fascinante da illa de Ons.
Pauline, unha adolescente de 15 anos, pasa o verán coa súa curmá Marion. Na Francia atlántica, Marion atópase con Pierre, un antigo amigo namorado dela. Con todo, Marion prefire a Henri, un aventureiro de vida itinerante e un tanto misteriosa. Pauline tamén vai ter un romance. Un filme fresco e sinxelo, que departe sobre o desexo, a beleza, o amor, mentres afronta con naturalidade as relacións entre os personaxes, constituíndo a terceira entrega de sériea Comedias e proverbios.
Charlotte Gainsbourg acepta interpretar a unha bruxa lanzada á fogueira na primeira película dirixida por Beatrice Dalle. Pero a anárquica organización, os problemas técnicos e os brotes psicóticos mergullan gradualmente a rodaxe nun caos de pura luminosidade. Gaspar Noé, director de Irreversible ou Climax, realiza un sorprendente, intenso e multicolor ensaio sobre o cinema, sobre o amor por esta arte e a percepción mesma dunha rodaxe.
Posiblemente a película máis coñecida de Stan Brakhage, da que existe unha versión estendida, The Art of Vision (programada nesta mesma serie, en maio de 2016). Para Fred Camper, Dog Star Man é unha película sobre todo o universo na que as imaxes oscilan entre o telescópico (o sol, a lúa) e o microscópico (as veas, as células). O personaxe central, ese Dog Star Man do título, está interpretado polo propio cineasta.
