Proxección audiovisual

En forma de enquisa sobre a situación da lingua bretoa na década dos 70, 'A lingua da vergoña' demostra como, a partir da segunda metade do século XIX, a escola comprometeuse a prohibir esta lingua, o que fixo que os seus falantes se sentiran culpables. As
accións propostas por el film para a súa ‘rehabilitación’ son a punta de lanza dunha loita máis xeral polo recoñecemento da identidade bretoa. Estrea do filme en España.

Coa presentación de Iván Cuevas (Cineclube de Compostela)

A MIÑA TERRA
Na familia do director quedaron uns terreos en herdanza, pero ninguén sabe onde están a maioría deles. Son pequenos e están espallados no medio do monte. O director e o seu pai emprenden unha busca para atopalos. As liñas marcadas nos mapas pérdense ao buscar divisións na terra. Desaparecen. O que atopan en realidade son as cicatrices dunha forma de vida e sociedade nos seus últimos momentos.

A finais dun alternativo século XX, Jean, un antropólogo holandés e a súa muller Eva aceptan a oferta de Narciso, un millonario comunista que os convida a aventurarse na natureza patagónica para estudar a lingua dos dous últimos indios yachanes. Rodada en Holanda en seis linguas distintas (incluída unha inventada) e aproximadamente nunha semana e sen guión, O teito da balea, é unha sátira do imperialismo cultural, a antropoloxía e a lingüística, achegándose desde a fábula a conceptos como a alienación, o etnocentrismo ou a apropiación cultural.

A nostalxia e o recordo son os sentimentos sobre os que se constrúen Un’ora sola ti vorrei. En ton de documental, Alina Marazzi emprega as secuencias gravadas polo seu propio avó para reconstruír o recordo da súa nai, que se suicidou cando ela tiña tan só sete anos. As imaxes das películas domésticas gravadas en 16 mm descubríronlle á directora a idea dunha nai que non coñeceu. A historia entrelaza a lectura de cartas e diarios da nai e os rexistros médicos dos centros de repouso onde pasaba longas tempadas.

Nos primeiros anos da ditadura franquista, Clara Pueyo Jornet, militante do Partido Comunista, foxe da prisión de Les Corts de Barcelona pola porta principal. Nese momento a súa pegada pérdese para sempre. Vivira en constante fuga e pretendía fuxir tamén da rixidez do seu propio partido. A súa historia é tamén a historia das mulleres da súa época e da súa loita pola liberdade nunha sociedade que tentou reprimilas.

Un escritor que cría escribir sobre o futuro, en realidade estaba a escribir sobre o pasado. Na súa novela, un misterioso tren saía de cando en vez con dirección ao ano 2046. Dicíase que no 2046 nada cambiaba. Ninguén sabía a ciencia certa se iso era verdade, porque ningún dos que viaxaron regresou xamais. Con unha excepción. El estivo alí. Marchou voluntariamente. Quería cambiar.

Este Xoves 25 de Marzo, ás 19:30 horas, proxectarase no Auditorio Municipal de Nigrán a película de ?As Nenas? da directora Pilar Palomero, gañadora do Goya a Mellor Película deste ano. Ademais, como xa é habitual, a longametraxe contará cun coloquio posterior moderado por Alfonso Castaño.

A Mostra Internacional de Cinema Etnográfico (MICE) do Museo do Pobo Galego celebrará do 6 ao 10 de abril en Santiago de Compostela, co apoio da Xunta de Galicia, a súa 16ª edición cunha carteleira de películas e actividades paralelas centradas en dar a coñecer os últimos e máis salientables traballos que se están a facer no eido da antropoloxía visual.

Presentación do vídeo A casa construída por todas as mulleres, un documental que relata os inicios da Casa da Muller ata a actualidade. 

Versión elíptica e crepuscular da Odisea de Homero. A Penélope desta historia chámase Carmen, ten o carácter dunha xeración dura pero sentida, e espera en Santa María de Oló. O Ulises é Ramón, que regresa ao pobo tras trinta anos de ausencia. Un último viaxe cuxo fin, máis aló do vivido, é o regreso a unha patria e a un modo de vida que se extinguirá con eles.