Os príncipes azuis son un invento moderno. Antes de que os Grimm, Perrault, Andersen e demais familia botasen sucre neses contos, as mozas pelexaban cos dragóns, Isolda valíase sen Tristán, a Bela Durminte tiña a súa persoal opinión sobre o príncipe, as nenas defendíase dos ogros... Por que mudaron os contos? Non o sei. Sei como eran antes da mudanza, e eran ben simpáticos.
Un espectáculo onírico. Un xogo de sensacións e emocións. Un abano de propostas de novas linguaxes.
Argumentos imaxinados a partir da inspiración das diferentes cores. Un puño de recursos escénicos clásicos e innovadores. Unha pequena homenaxe ao Llibre de les Meravelles.
Unha sucesión de preguntas transcendentes sobre un universo cotián. Un plantexamento aberto e suxerinte para todos os sentidos Un montón de pequenos detalles para os públicos de todas as idades.
Dani coñece a Cris nunha noite de troula e acaban enredados.
Dani coñece mellor a Cris e ela acaba chamándoo.
Cris sente atracción por Dani pero acabaralle contando … tres cousas.
Tres cosas é unha comedia romántica de “ chica coñece a chico” que disecciona con humor os máis serios temores que ameazan as relacións humanas: o medo ao sufrimento, ao compromiso, ao fracaso, á incertidume constante dos sentimentos ou a inconstante certidume dos fillos... En definitiva: o medo a vivir.
"Fazulas e o ladrón de paraugas" é o espectáculo baseado no exitoso libro "O ladrón de paraugas", de Xosé Lueiro, ilustrado por Sara Valcárcel (Editorial Galaxia), que xa vai pola terceira edición tras un ano desde a súa estrea. O espectáculo conta a viaxe iniciada por Fazulas, o gato persa de dona Adelaida, na súa manía por saber de que cor é o vento. Para dar resposta a ese misterio, emprenderá unha fantástica aventura, collido da empuñadura dun paraugas.
As lembranzas van aparecendo nas nosas vidas sen pedir permiso. Un cheiro, un sabor, unha foto, os primeiros acordes dunha canción ou mesmo o silencio dunha tarde, calquera tarde, nos invade e nos convida a viaxar pola memoria. Así, pouco a pouco, van agromado imaxes que nos levan a outros tempos vividos e fannos andar por camiños xa transitados. Cando estamos en soidade adoitamos gozalos saboreando ese instante que flota no aire e se instala na alma. Cando estamos en compañía tratamos de reconstruílos con palabras para compartir as historias que se gardan neses anacos.
Que pasaría se un feitizo transportara a un príncipe e a unha princesa aos nosos días? E se a única persoa que puidese salvalos fose un escritor de novela negra que detesta os finais felices? E se a heroína do conto fose a princesa?
Unha peza que ironiza sobre o xénero documental combinando teatro e cine en directo. Unha alegoría sobre España que se serve dun relato local que se foi transmitindo oralmente de xeración en xeración entre a xente da comarca de Verín (Ourense), para confrontar a realidade coa ficción, a historia coa lenda. Curva España trata sobre un crime aparentemente sen resolver, unha morte violenta que provoca sospeitas e interrogantes sobre as súas causas, motivacións e consecuencias.
Moitas son as persoas que coñecen os tres porquiños máis famosos do mundo dous contos, pero case ninguén sabe da historia do seus pais e de como foron criados entre as árbores do monte galego e contos de Igualdade. Todo isto seino eu porque mo contou a avoa Carmela que moito sabía dous contos de sempre. Ela, a avoa Carmela, tiña un traxe de superheroína que semellaba un mandilón negro de viúva. Cando sacaba dun dous seus petos, un bocadillo de mortadela, había conto para a meniña.
En Dúo Vaguedades, Isabel Risco e Fran Rei convértense en Rosalía de Castro e Eduardo Pondal, nunha iniciativa que dá un salto do audiovisual ao escenario e que mestura teatro, humor e música. Na liña habitual desta parella de humoristas, este espectáculo propón unha revisión cómica dunha parte fundamental da nosa cultura, da nosa lingua, do noso xeito de ser e da nosa relación co resto do universo.
Conta contos teatralizado e musicalizado. Moi participativo e divertido.
SIPNOSIS
