Carmiña é unha pinga de auga moi miudiña. Ela de maior quere ser científica, como a súa avoa Filiberta. O día do seu aniversario, a súa avoa agasállalle un paracaídas para poder baixar ao mundo dos humanos. No camiño, diferentes elementos da natureza fan que percorra o ciclo da auga.
Activiade con música, teatro e danza de BocAberta para Ler conta moito.
Cando a paixón, o coñecemento e a experiencia se unen, o resultado é sempre único e rotundo. Iso é exactamente o que sucede cando baila Isaías Salazar e o acompañan Miguel Flores á guitarra e Sandra Calderón ao cante. Todo encaixa, os sons veñen e van coa naturalidade de quen sabe o que quere dicir e como dicilo. A linguaxe: o flamenco.
Estes tres artistas con elegancia, pero sen límites expresivos, conducen ao público nunha viaxe por un mundo de ritmo, movemento e beleza tan espontáneo como fácil de apreciar por calquera.
La Traviata é unha ópera en tres actos con música de Giuseppe Verdi e libreto en italiano de Francesco Maria Piave, baseado na novela de Alexandre Dumas (fillo) "A dama das camelias", aínda que non directamente senón a través dunha adaptación teatral. Titulada en principio, Violetta, ao parecer está baseada na vida dunha cortesá parisina, Alphonsine Plessis.
Función teatral da compañía Galeatro dentro das actividades de homanenaxe polo 179 aniversario do nacemento de Rosalía de Castro.
Rosalía, a rosa de cen follas trátase dunha montaxe teatral que busca achegar ao alumnado de secundaria e bacharelato á vida e obra da nosa máis destacada autora.
Desde “La Flor”, a súa primeira publicación, ata “En las orillas del Sar”, a última; pasando por toda a súa produción, tanto poética como narrativa: “Cantares Gallegos”, “Follas novas”, “La hija del mar”, “El caballero de las botas azules”...
Está inspirada na novela Scènes de la vie de Bohème de Henri Murger, unha novela por entregas que retrata a vida dos mozos bohemios que habitan o Barrio Latino de París a mediados do século XIX. A estrea tivo lugar o 1 de febreiro de 1896 na cidade italiana de Turín.
Este traballo que ten máis de oratorio que de espectáculo en sí. Define unha idea de España histórica, sentimental e universal. Os máis grandes poetas en lingua castelá, euskera, catalá e galega poñen a palabra e con ela a paixón, no sentido xenuíno do termo, de España. Eles son os verdadeiros autores. O tema é de tal grandeza na nosa poesía española
Sobre o escenario actúan Antorrin Heredia (cantaor), Sabela Hermida (actriz), Juan Ramirez (bailaor), Reza Jafari (guitarra) e Pavel Sakuta (violin).
Suso Sudón é un artista salmantino, adicado á poesía desde os 16 anos, idade á que autoedita o seu primeiro poemario.
Desde ese momento nunca deixa de escribir e de autoeditar os seus traballos en papel.
Licenciouse en Interpretación na Real Escuela de Arte Dramático de Madrid. Desde 2012 é blogueiro activo onde publica os seus poemas e ten formada unha pequena compañia de teatro, Baujaus Project.
Silencio y Rocanrol é o seu sexto poemario, tamén autoeditado e que se pode conseguir a través da internet.
Concerto espectáculo do conxunto internacional Áureas, en escena unha charanga dos anos 20 con ventos, cordas, voces e batería para interpretar os ritmos bailables de moda, formada por cinco mulleres de catro nacionalidades diferentes.
Na ficción, un grupo de mulleres emigrantes e libres que se coñecen nun trasatlántico e deciden formar un grupo musical.
Historias gardadas en nostálxicos sobres de correspondencia, unha coidada selección de pezas de autor e composicións dos anos 20 que inclúen ritmos brasileiros, polacos, arxentinos e galegos.
Afectos é unha reflexión de Rocío Molina e Rosario La Tremendita baseada na loita do ser e na capacidade de atopar a sinxeleza, a naturalidade e a confianza a través da existencia. Un traballo emotivo onde o silencio, a vibración, as texturas sonoras, a estética, o son, a voz, a danza ou a escena percorren un camiño de fonda busca cara ao máis profundo de cadaquén. Afectos expón a súa propia investigación para explicar que a imperfección é perfecta. Afondar na dureza da emoción, na fraxilidade da dor e no pracer atopado.
Penso que na antesala dos distintos procesos creativos de cada unha das miñas pezas existen liñas homoxéneas que me permiten sentir as maneiras de articular, probar, saborear, explotar, desbotar e mesmo reutilizar os recursos e materiais que xorden ou se van desprendendo. Estas liñas trazan a traxectoria a partir dun estoupido multisensorial no meu imaxinario e no meu corpo.
