Espectáculo

Suso Sudón é un artista salmantino, adicado á poesía desde os 16 anos, idade á que autoedita o seu primeiro poemario.
Desde ese momento nunca deixa de escribir e de autoeditar os seus traballos en papel.
Licenciouse en Interpretación na Real Escuela de Arte Dramático de Madrid. Desde 2012 é blogueiro activo onde publica os seus poemas e ten formada unha pequena compañia de teatro, Baujaus Project.

Silencio y Rocanrol é o seu sexto poemario, tamén autoeditado e que se pode conseguir a través da internet.

Concerto espectáculo do conxunto internacional Áureas, en escena unha charanga dos anos 20 con ventos, cordas, voces e batería para interpretar os ritmos bailables de moda, formada por cinco mulleres de catro nacionalidades diferentes.
Na ficción, un grupo de mulleres emigrantes e libres que se coñecen nun trasatlántico e deciden formar un grupo musical.
Historias gardadas en nostálxicos sobres de correspondencia, unha coidada selección de pezas de autor e composicións dos anos 20 que inclúen ritmos brasileiros, polacos, arxentinos e galegos.

Afectos é unha reflexión de Rocío Molina e Rosario La Tremendita baseada na loita do ser e na capacidade de atopar a sinxeleza, a naturalidade e a confianza a través da existencia. Un traballo emotivo onde o silencio, a vibración, as texturas sonoras, a estética, o son, a voz, a danza ou a escena percorren un camiño de fonda busca cara ao máis profundo de cadaquén. Afectos expón a súa propia investigación para explicar que a imperfección é perfecta. Afondar na dureza da emoción, na fraxilidade da dor e no pracer atopado.

Penso que na antesala dos distintos procesos creativos de cada unha das miñas pezas existen liñas homoxéneas que me permiten sentir as maneiras de articular, probar, saborear, explotar, desbotar e mesmo reutilizar os recursos e materiais que xorden ou se van desprendendo. Estas liñas trazan a traxectoria a partir dun estoupido multisensorial no meu imaxinario e no meu corpo.

A escena desta obra preséntase coma unha exposición de marcos baleiros, sen ningún contido, co obxectivo de dar renda solta ao noso imaxinario. O corpo preséntase neste espazo coma un obxecto máis, como un recipiente que se vai enchendo, cargando e transformando ata que perde a súa forma e se disolve no seu contido.

Como seguir bailando hoxe en día? Pois lendo… Como seguir lendo hoxe en día? Pois bailando…Con esta proposta convidamos a/o espectador/a a asistir a unha lectura bailada en voz alta da obra Os Eidos, escrita por Uxío Novoneyra en 1955, coa cidade de Santiago de Compostela como fondo e o Monte Gaiás como testemuña. Un fluxo continuo, un non poder parar. Como os cantos rodados dun regato, ler e bailar, case ao unísono. Ler e bailar. (Idoia Zabaleta)

Presentado por: Enrique Migliarini e Marce Giagante artistas arxentinos residentes en Galicia, dúas grandes voces e acompañados polos bailaríns KARINA MORE & JORGE RODRIGUES
Coa colaboración especial de MARTINA.

Velada que percorre o tango desde os autores máis recoñecidos do xénero, desde Gardel a Piazzolla

Trátase dun espectáculo de teatro musical onde os protagonistas, os MORNINGS navegan nun contexto atemporal pero, inspirado na estética e na música dos anos 60 rescatando temas e versioneando a Rita Pavone, The Turtles, Mina e Adriano Celentano, Nancy Sinatra e Sandy Shaw, entre outros.
A idea de situalos nesta época nace co afán de recupera-la inocencia perdida, a ilusión daqueles anos que espertaban dun momento histórico tráxico e que significaba unha apertura de ideas e de liberación na moral que foi transmitida na arte, na moda e na música.

Pequena Max fala da marabillosa capacidade da infancia de crear e recrear mundos inventados e amigos imaxinados, onde todo é posible, sen fronteira entre o real e loimaginario, e a valentía que supón ser diferente nesta sociedade.

Baixo o apaixonante estudo da figura do amigo imaxinario, o espectáculo abre a porta a un mundo interior. O público é convidado ca un ensaio de vida, un refuxio ocupado por dous amigos que se acompañan no descubrimento das súas emocións.

Autor: Jokin Oregi, Elisa Vargas

Dirección e adaptación: Elisa Vargas

“Nunha entrevista a Peter Handke preguntáronlle que era para el América cando era novo. O primeiro que dixo foi -Pois…Walt Whitman-. Para nós hai uns versos de Walt Whitman que reflicten perfectamente o espírito de Insulto ó público e o espírito da adolescencia.

Que eu me contradigo?
Pois si, contradígome. E, que?
(Eu son inmenso, conteño multitudes.)