Teatro

Superchica, a máis incrible de todos os superheroes, enfróntase a un enigmático e complicado caso, o roubo de todos os peluches da cidade. A nosa heroína infiltrarase no almacén dos 4 Súpermalotes -o Capitán Empanada, Súper Raio, Doutor Enredo e o Home do Saco-, coa intención de recuperalos. Con todo, Superchica enfróntase a un contratempo maior que o destes esperpénticos viláns, perder todos os seus poderes. Conseguirá recuperar os peluches dos nenos? Derrotará co seu enxeño aos 4 Supermalotes?

Caramuxo Teatro presenta un novo espectáculo de pequeno formato , inspirado en“O Parrulo Feo” de Hans Cristhian Andersen, para nenos a partir de 3 anos e familias.

A pequena fábrica de parrulos de Goma “Il Papero Giallo” produce tódolos dias centos e centos de parrulos do mesmo tamaño e cor, mais un dia sae un parrulo diferente...

Feo! é un canto á diversidade e a esencia de un mesmo, unha comedia para toda a familia.

Bichocas é un espectáculo adicado á primeira infancia, onde os obxectos e a palabra nos fan viaxar a traverso do mundo animal. As protagonistas das nosas historias aprenderán nesta viaxe a importancia de seren diversas e a posibilidade de compartir coas demais os seus afectos.

“Tras los pasos de Peter Pan”, é a nova montaxe de Teatre de la Caixeta. Un divertido espectáculo de danza, teatro xestual, pantomima e sombras, que convida a reflexionar sobre a necesidade de crecer sen presa, crecer ao seu debido tempo, gozando de ser neno. E como a través da amizade todo se soluciona.

A historia fala de dúas nenas. Palmira quere ser maior e Sandra só quere seguir gozando dos seus xoguetes. Palmiera quere que Sandra xogue con ela a ser maior... Ata que descobren o libro de Peter Pan e comezan a lelo xuntas.

Baseado nun conto tradicional inglés, o espectáculo é unha adaptación teatral para unha actriz e un actor que recrean, a través de elementos cotiáns e dun xeito moi divertido, unha historia que nos fala de reencontros, do paso do tempo, do enxeño e do valor. Coma se dun xogo se tratase, vemos coma as personaxes comezan a utilizar as cousas que teñen ao seu alcance dotándoas de vida para contar as aventuras de Molly á vez que nos amosan quen son eles.

Os príncipes azuis son un invento moderno. Antes de que os Grimm, Perrault, Andersen e demais familia botasen sucre neses contos, as mozas pelexaban cos dragóns, Isolda valíase sen Tristán, a Bela Durminte tiña a súa persoal opinión sobre o príncipe, as nenas defendíase dos ogros... Por que mudaron os contos? Non o sei. Sei como eran antes da mudanza, e eran ben simpáticos.

Un espectáculo onírico. Un xogo de sensacións e emocións. Un abano de propostas de novas linguaxes.

Argumentos imaxinados a partir da inspiración das diferentes cores. Un puño de recursos escénicos clásicos e innovadores. Unha pequena homenaxe ao Llibre de les Meravelles.

Unha sucesión de preguntas transcendentes sobre un universo cotián. Un plantexamento aberto e suxerinte para todos os sentidos Un montón de pequenos detalles para os públicos de todas as idades.

Dani coñece a Cris nunha noite de troula e acaban enredados.

Dani coñece mellor a Cris e ela acaba chamándoo.

Cris sente atracción por Dani pero acabaralle contando … tres cousas.

Tres cosas é unha comedia romántica de “ chica coñece a chico” que disecciona con humor os máis serios temores que ameazan as relacións humanas: o medo ao sufrimento, ao compromiso, ao fracaso, á incertidume constante dos sentimentos ou a inconstante certidume dos fillos... En definitiva: o medo a vivir.

"Fazulas e o ladrón de paraugas" é o espectáculo baseado no exitoso libro "O ladrón de paraugas", de Xosé Lueiro, ilustrado por Sara Valcárcel (Editorial Galaxia), que xa vai pola terceira edición tras un ano desde a súa estrea. O espectáculo conta a viaxe iniciada por Fazulas, o gato persa de dona Adelaida, na súa manía por saber de que cor é o vento. Para dar resposta a ese misterio, emprenderá unha fantástica aventura, collido da empuñadura dun paraugas.

As lembranzas van aparecendo nas nosas vidas sen pedir permiso. Un cheiro, un sabor, unha foto, os primeiros acordes dunha canción ou mesmo o silencio dunha tarde, calquera tarde, nos invade e nos convida a viaxar pola memoria. Así, pouco a pouco, van agromado imaxes que nos levan a outros tempos vividos e fannos andar por camiños xa transitados. Cando estamos en soidade adoitamos gozalos saboreando ese instante que flota no aire e se instala na alma. Cando estamos en compañía tratamos de reconstruílos con palabras para compartir as historias que se gardan neses anacos.