(Francia, 2021)
Dirección e guión: Claire Simon. Reparto: Swann Arlaud, Emmanuelle Devos
Sinopse: Un home (Yann Andréa) que mantén unha apaixonada relación cunha célebre escritora 38 anos máis vella ca el (Marguerite Duras) necesita falar. Está fascinado por ela e, con todo, sente que non pode seguir adiante.
(Reino Unido, 1992)
Dirección e guión: Sally Potter. Reparto: Tilda Swinton, Billy Zane, Lothaire Bluteau
Sinopse: Unha criatura melancólica e independente, un ser ambiguo e inmortal que co paso dos séculos pasa de home a muller
Obra mestra do cinema mundial, aclamada pola Nouvelle Vague, que loce como nunca restaurada en alta definición. Unha fascinante revisión do mito de Orfeo no París dos anos 50, e a obra máis persoal de Jean Cocteau ("A bela e a besta"). Un poema visual dunha modernidade cegadora protagonizado por Jean Marais ("Elena e os homes") e a española María Casares ("Os nenos do paraíso"). Imprescindible.
Julio está morto. É unha noticia terrible para OVNI Levante, a asociación de afeccionados á ufología que el dirixiu. A morte golpéalle con especial forza a un dos seus membros, José Manuel. Julio e el tiñan un proxecto común de vital importancia. Agora deberá continuar só como único coñecedor do segredo cósmico que pode alterar o porvir humano. Mentres tanto, en España búscase a unha nena que desapareceu hai semanas.
Un pobre vagabundo (Charles Chaplin) pasa mil e un avatares para conseguir diñeiro e axudar a unha florista cega (Virginia Cherrill) da que se namorou.
Las motitos, de Inés Barrionuevo e Gabriela Vida (2020, 84′) En toda Córdoba hai unha onda de saqueos e a Policía estase levando moitas e moitos mozos. No medio deste período convulso, a adolescente Juliana queda preñada do seu mozo, Lautaro. Ela quere abortar, pero ten medo de facelo con pastillas e non ten cartos para pagar unha intervención.
Dúas mulleres compartiron a súa vida cun home. Cando este falece, vítima dunha terrible malleira a mans dos seus compañeiros de equipo de béisbol, estala o conflito entre elas, xa que ambas queren enterrar ao cadáver. Os equívocos e os enredos non fan senón complicarse a medida que expoñen os seus particulares puntos de vista sobre o falecemento. Aclamada comedia de humor negro que saca o título dun famoso corrido mexicano que di “a perdición dos homes son as malditas mulleres…”
Sintiéndolo mucho é un retrato de Joaquín Sabina sen sombreiro, feito a moi poucos centímetros da súa pel, con nocturnidade e aleivosía, polo seu amigo, o cineasta Fernando León de Aranoa.
Un relato como a súa voz, áspero e sen ecualizar, que conta sen atenuantes a intimidade do artista, as súas bambolinas, a súa cara B. Que comeza cando baixa do escenario, que a acompaña no cotiá, e así no inesperado: na risa e no drama.
Nancy, leste de Francia. Verán. Tratando de fuxir do seu problemático contorno familiar, Sophie, unha moza de 15 anos, aproveita a oportunidade de facerse cun xogo de chaves da casa da súa adiñeirada amiga Xade. Mentres goza da ampla vivenda, que cría baleira durante o verán, atópase co irmán maior da súa amiga, Stéphane, quen, por azares do destino, tamén estaba a planear quedar. Mais, no canto de botala, Stéphane decide deixar a porta aberta e convida a Sophie a un verán inesperado.
1976, Chile. Carmen marcha para a praia coa intención de supervisar a remodelación da súa casa. O seu home, os fillos e os netos van e veñen nas vacacións de inverno. Cando o sacerdote da familia lle pide que coide a un mozo que aloxan en segredo, Carmen entrará en territorios inexplorados, lonxe da vida tranquila que adoita levar.
