Son cantante e compositora. Desde que tiven conciencia, tiven tres certezas claras. Que un día nacín, que amo a música e esta vai estar sempre presente na miña vida e que un día o meu corazón deixará de latexar e oxalá o faga ao ritmo dalgunha canción.

Son músico talvez por necesidade e abrigo por vocación.  Por necesidade, xa que é o único sitio onde sinto libre para poder expresarme. É unha linguaxe co que son capaz de ser completamente sincera. É unha terapia. A través das miñas cancións, cúrome. E por vocación, xa que descubrín, que se me daba bastante ben e tiña facilidade desde idade moi temperá. Non como as matemáticas. Ter a certeza de que a música estaría na miña vida fixo que iso non me preocupase tanto. Aínda que tentase esforzarme con elas, claro.

Non me correu présa sacar unha carreira, ir á universidade, ter un traballo estable. Que está xenial. Correume moita présa aprender a tocar a guitarra. Tanta, que aprendín soa. Como fixen logo co piano. Correume présa estudar canto, interpretación e posteriormente, dobraxe. Algo que, por certo, apaixóname e tamén é vocacional.

Inicieime no mundo da música pasando por varios programas de televisión, e deime conta de que non eran o meu. Extraín moitas cousas positivas, certo. Gravei un disco grazas a iso. Pero deime conta, de que o meu lugar, eran as salas de concertos, os estudos de gravación, os teatros, os escenarios no medio da rúa, ou a rúa sen escenario pero con música. E, abrigo, deime conta de que quería capitanear, os meus propios proxectos.