Agrupardesagrupar: Rupturas da representación

Entre o despuntar de Atlántica e o xurdir da Facultade de Belas Artes de Pontevedra desenvólvese en Galicia o traballo dunha importante nómina de artistas de moi diferente procedencia académica e cos máis diversos horizontes estéticos e conceptuais. Nesa paréntese fecunda, loitarán por ampliar a visibilidade da súa obra en condicións adversas nunha sorte de terra de ninguén na que sempre será dificultuso atopar sinais de orientación e referencia. Arranca entón una apaixonante diversidade de propostas e de nomes (por fin abundantes nomes de muller), tamén moi crecente en número, se a comparamos coa xeración anterior. Esa apaixonante diferenza tivo un constituínte común, que non era outro ca a autoconciencia do feito artístico e da incontrolable contaminación de linguaxes. Foron as súas rupturas da representación.