Rede galega de teatros e auditorios

Que queda tras os aplausos dunha función, xusto cando o pano cae? Que queda tras unha función e tan só unha "luz de traballo" ilumina o espazo? Quen recolle e ordena e limpa o escenario? Como é un escenario baleiro? Que sucede entón? Loop é un escenario como un lenzo en branco. Teatro dentro do Teatro. Danza dentro da Danza. Marca de "fábrica" de Aracaladanza, a linguaxe, o traballo e os misterios do propio escenario converten a Loop nunha dramaturxia visual, libre como os soños que con imaxes, constrúe o que sempre está por suceder sobre as táboas. Esa é a maxia á que aspira Loop.

“Era unha vez unha bela cidade chamada Hamelin. A cidade encheuse de ratas. Ata que alguén fixo soar unha fermosa música”. A versión áspera do conto é máis verosímil e parécese máis ao mundo no que vivimos. No noso mundo, os nenos son os primeiros que pagan. Pagan os vicios dos maiores, as mentiras dos maiores. Neste sentido, o Hamelin que non sabe protexer aos seus nenos é como moitas cidades do noso mundo.

Din que o corazón de Ana é un dormitorio baleiro. Nico quere tatuarse o seu. Están atrapados nun ascensor e pasarán de ser descoñecidos a amigos. Isto pasou fai tres anos, pero viaxando ao pasado, viviremos no presente o que nos veñan a contar. O amor, o sexo, a soidade e os prexuízos da xente serán os temas para tratar. O xornalista con parálise cerebral e a vendedora de caramelos que anda sumida en contradicións, explicarán sen complexo algún as súas vivencias afectivo sexuais para demostrar que cada un de nós, coa súa parálise particular, temos diferentes medos, soños e ilusións.

Cómo hemos llegado hasta aquí é un título que oscila entre o talk show, a autoficción, o panfleto político e a análise social e a viaxe do heroe mitológico clásico, que contén desafíos e emocións universais, só que, aquí, o heroe é unha bollera de Plasencia obsesionada coa súa nai, que cumpriu corenta (ou máis) sumida na precariedade. A dramaturxia é o resultado dun proceso de investigación con distintas fases e que tamén se nutre da propia experiencia das tres artistas involucradas no proxecto.

Un día de verán, entre o 30 de xuño e o 5 de xullo de 2011, o Códice Calixtino, un libro datado no século XII e de gran valía artística, histórica e económica, é roubado do seu lugar de exhibición no museo da Catedral de Santiago. A partir deste momento, e ata aproximadamente un ano despois que foi recuperado, a peripecia puido ser seguida polas puntuais informacións que ían aparecendo nos diferentes medios de comunicación. Finalmente puidemos saber que Manuel Castiñeiras, electricista e xefe de mantemento da catedral, fora o autor do roubo. E punto. Ata aquí a historia oficial.

Pablo, un antropólogo forense especializado en yacimientos paleolíticos sufre un ictus que le provoca una amnesia severa. Asistimos a una búsqueda interior por su memoria para recuperar sus recuerdos, en definitiva, su identidad.

Non pretendo facer unha alegación en contra dunha cousa ou doutra, non pretendo criticar comportamentos, hai persoas que se dedican a realizar extensos estudos sobre estes temas e, en canto os publícan, xa esta desactualizados.

VOX POPULI é un espectáculo de gran formato. Unha ópera rock con música e letras orixináis, interpretada en directo por doce actrices, actores e músicos.

VOX POPULI fala do auxe da ultra dereita en todo o mundo na época actual e que toca unha grande cantidade de temas relacionados con este fenómeno, tales como a inmigración, as liberdades e os dereitos sociais.

3240 podería ser o título dunha película de Wong Kar-Wai, a matrícula dun coche ou o contrasinal dunha caixa forte, por exemplo, pero en realidade é o prezo do amor. O amor por un mito.

Que pasaría se a persoa á que sempre admiraches se puxera en contacto contigo? Que farías por coñecela? Canto custa un litro de endorfimas?

Non é por frivolizar, ou si, pero tanta crise e tanto drama e tanto personaxe por aí solto xa me teñen até o curuto!

Así que un pouco de cabaré marica non nos vai vir mal. 

Transformismo, travestismo, algún número musical, ironía, algunha confesión e moita pluma autóctona, nada de pavo real, pluma de pita do monte.